“Ağlamak başımıza gelen felaketlere karşı vücudumuzda kalan son kuvvetin feryadıdır. Ağlayamadığımız zamanlar, artık bizde o gücün de kalmadığı ve yerini derin bir sessizliğin bıraktığı anlardır. Böylesine bir sessizlik ise en şiddetli acılar için döktüğümüz gözyaşlarından çok daha gönül yakıcıdır.”
İnsan, hayatın hangi döneminde olursa olsun anneye karşı daima çocuktur. Ve mert bir erkeğin ağlayışı kadar, kadında merhamet hissini uyandıracak hiçbir şey düşünülemez. Hele o kadın bir anne ise...
Zavallı çocuklar! Sizin o mini mini elleriniz birkaç asırdan beri insanlığın altında inlediği esaret zincirlerini kırmak için değil, belki kendiniz gibi küçük kuşları, güzel çiçekleri okşamak içindir.