Büyük bir ihtimalle olmuştuk
Şehir kan-kıyametti ayaklarımızda,
Gökyüzünü katlayıp bir köşeye koymuştuk
Yıldızlar kaldırımlara dökülmüştü bütün
Yaşayanlar unutmuştu bizi
Biz öldüğümüzle kalmıştık...
cemal süreya
'' Onu iki yıl sonra ilk görüşüm bu.
Karaköy'de,
Nişantaşı dolmuş kuyruğunun sonlarındayım.
O da hemen karşıdaki Şişli kuyruğunun önlerinde.
Bilmiyorum, fark etti mi beni.
Yine çok güzel.
Saç biçimi ve rengi aynı.
Biliyorum , sana giden yollar kapalı .
Üstelik sen de hiçbir zaman sevmedin beni .
Ne kadar yakından ve arada uçurum ;
İnsanlar , evler , aramızda duvarlar gibi .
Böylece bir kere daha boynunlayız sayılı yerlerinden
En uzun boynun bu senin dayanmaya ya da umudu kesmemeye
Laleli\'den dünyaya doğru giden bir tramvaydayız
Birden nasıl oluyor sen yüreğimi elliyorsun
Ama nasıl oluyor sen yüreğimi eller ellemez
Sevişmek bir kere daha yürürlüğe giriyor
Bütün kara parçalarında
Afrika dahil