"insanlar vardır, yaşantımıza bir kez girince artık yerleri bellidir. yüreğimizin en özel yerinde ağırlarız onları. yitirmekten korktuklarımızdır. ulaşmaya çalışırız, tadımlık yakınlıkları sonsuzlukla taçlandırmak için çaba gösteririz, olmaz. yaşamın rastlantıları yanlış ayarlamasından hükümlü olduğumuzu belki hiç bilmeyiz..."
"Bir arı çiçeğe konarken kanatlarını çok çırparsa, incitecek diye korkanlardandık...
Yaşamın hüznünü paylaşarak azaltmayı umuyorduk, onlar çocuk yanımızı kanatıp giderlermiş tek söz söylemeden...''