"El değmemiş bahçeden ırkım ahlak dererken
Vatan aşkı imanla gönülde sulanacak.
Kendini kaybetmiş Türk, kendisini ararken
Ve ufuktan Türk-İslam Güneşi parlayacak"
DÂVA
İmansız zumreyi yokluk kemirir,
Ezelden ebede her var bizimdir.
Kanundur: zamanı, zaman devirir,
Zamanı kuşatan yer var bizimdir.
Azmimiz kırılmaz kaderle, yasla,
Ümidin güldüğü diyar bizimdir.
Fena da ölümden korkmayız asla,
Ölümün öldüğü diyar bizimdir.
Maddeye tapmayız, ezelden geldik,
Her şeyi kuşatan ebed bizimdir.
Çirkini sevmeyiz, güzelden geldik,
Arkadaş, son zafer elbet bizimdir.
Bu dâva özüdür İslâmiyet'in,
Bu dâva güneşi, mazlum milletin,
Bu dâva, her şeyden, her şeyden çetin,
Bu yolda dert, hüzün, gurbet bizimdir.
O günler ne günlerdi; o devir ne devirdi,
Bu dünya küçücüktü, kır atla gezilirdi.
Türklüğün şahlandı imanı denilince,
Kan dalgalarında ürperme sezilirdi…