Toplum parçalanırken en çok aşklar ağlar,aşk karaya vurmuş bir ahtapota dönüşür,suyunu salmışgövdesi ve kolları pörsümüş kimseye hiç bir şeye sarılacak gücü kalmamış. En çok bu zamanlarda insan insanın kurdudur ve bazende limanı...
Şilanın gözleri kuduran bir denizde sığınacak liman arayanların ve ruhumuzu kemiren sorunların romanı: sanki biraz insanmıyız sevdiklerimizle beraberken? Biraz daha bütün ve tamam. Ya da biraz daha eksikmiyiz? Kokularını tenlerini özlediğimiz insanlardan uzakta . Biraz daha yarım ve aksak. Kör ve topal günler için .peki sence biriktirilebilirmi sevişmeler.paylaşımlar ve bir köşede toplanıp zor günler için saklanabilirmi, yok sa yaşanması gereken anlarda yaşanır ve bitermi her şey...
Eğer yeterince hazır değilseniz bilmek çoğu zaman tehlikelidir,peki ya bilmemek?
(Tanıtım Bülteninden)