Eser geçimini kendini belirli bir fiyata satarak yaşayan kadınları anlatıyor. Kısacası fahişeleri. Ben bu ismi kullanmaktan hoşlanmıyorum. Ülkemizde de yaygın bu kadınlar. Eserde de geçtiği üzere bazı kadınlar zorunlu olarak çalışıyor. Bazıları da tamamen kendi isteğiyle çalışıyor. Öncelikle ben bu tip çalışan kadınların (zorunlu olarak çalışanların) devlet tarafından kurtarılıp, ilgilenilmesinden yanayım. Kendi isteğiyle çalışanlara gelelim. Onların da ceza alması bana göre en uygunudur. Uyarılır ve hâlâ aynı şeye devam eder ise ceza almalıdır. Çünkü bu konu toplumun yapısını, özellikle aile yapısını bozmaktadır. Her kadın birinin annesi, kardeşi ve evladıdır. Ben haykırıyorum! Kadınların kendini belirli para karşılığı kullandırtması beni hiç memnun etmiyor! Nokta.
-Bir insanı satın almak, para teklif etmek aşağılayıcı bir şey olarak görünürdü.
-Fahişelerin çoğu uyuşturucu madde kullanırlar, bu da pahalıya malolur. Uyuşturucu madde düşkünlerinin seçme hakkı, çok azdır.
-Bir düşkünlüğü olmadığı halde kendini sokağa vurup da satan kadın yoktur. Hiçbiri bu işin heveslisi değildir. Hiçbiri de o kadar akılsız değildir.
