Son Blues Bir Gün Okunacak Olan - Seçme Şiirler
Cesare PaveseSon Blues Bir Gün Okunacak Olan - Seçme Şiirler Sözleri ve Alıntıları
Son Blues Bir Gün Okunacak Olan - Seçme Şiirler sözleri ve alıntılarını, Son Blues Bir Gün Okunacak Olan - Seçme Şiirler kitap alıntılarını, Son Blues Bir Gün Okunacak Olan - Seçme Şiirler en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Göl kıyısındaki ağaçlar
seni görmüş bir sabah.
Taşlar, keçiler, ter
günlerin dışında,
gölün suyu gibi.
Günlerin acısı ve kargaşası
gölde iz bırakmıyor.
Gündüzler geçecek,
kaygılar geçecek,
başka taşlar ve ter
kanını tutacak -
her zaman böyle olmayacak.
Bir şeyleri yeniden bulacaksın.
Bir sabah geri gelecek,
kargaşanın ötesinde,
gölün üzerinde yalnız olacaksın.
Sen de sevgisin.
Kandan ve topraktansın ötekiler gibi.
Yürüyorsun
evin kapısından ayrılmayan birisi gibi.
Bekleyen ve görmeyen
biri gibi bakıyorsun.
Acı veren ve susan
topraksın.
Yorgunluklar, irkiltiler var sende,
sözcükler - yürüyorsun
bekleyiş içinde.
Sevgidir senin kanın - başkası değil.
Yorulmaya değmiyor. Ve mehtapta dışarı çıkmak bekleyenin yoksa değmiyor.
hiçbir şey söylemiyorsun
ve kimse konuşmuyor seninle.
Her akşam aldırışsız ve dipdiri beliren eski ağrının yüzünü alacak gece. Bir can gibi, karanlıkta suskun, acı çekecek eskil sessizlik.
Çok yavaş soluyan geceye konuşacağız.
Ağaçlar da acı çekip ölüyor bulutların altında,
insan kanayıp ölüyor - ama sevinç ezgisini söylüyor
toprakla gök arasında, büyük görkemini
şehirlerin ve ormanların. Yarın vaktim olacak
kapanıp dişimi sıkmak için. Şimdi tüm yaşam,
bulutlar, ağaçlar ve yollar, gökyüzünde yiten.
Yüzün taştan yontulmuş,
kanın sert topraktan,
denizden geldin.
Her şeyi alıp inceliyorsun
ve atıyorsun kendinden
deniz gibi. Yüreğinde
sessizlik var, yutulmuş
sözcükler. Karanlıksın.
Senin için şafak sessizliktir.
Çevremde bakışların kaydığını hissedeceğim
ve kendim olduğumu bileceğim: Bir bakış fırlatarak
kendimi göreceğim insanların arasında. Her yeni günle
yollara çıkacağım, renkleri arayarak.
Sokaklarda dolaşacağım bitkin düşünceye dek,
yalnız yaşamayı öğreneceğim ve gözlerine bakmayı
geçen her yüzün ve aynı kalmayı.
Bu serinlik, yükselip damarlarıma yayılan,
bir uyanış, sabahları hiç böyle sahici yaşamadığım.