Munîf, Arap edebiyatında yirminci yüzyılın en yetenekli romancılarından biriydi. 19. yüzyılın sonlarına doğru Necip Mahfuz'la birlikte Arap dünyasının yaşamış olduğu kültürel ve siyasi kaygıları esas alarak bu bölgenin edebi çevresini değiştirmeye çalışmışlar ve kısa bir süre içerisinde Arap Edebiyatının iki önemli lideri olmuşlardır. Öyle ki Mahfuz, yirminci yüzyılın başlarında Nobel Ödülünü almaya hak kazanmıştır. Bunun üzerine birçok Arap eleştirmen, bu ödülü Munîf'in alması gerektiğini dile getirmeye çalışmış, fakat onun öfkeli hali ve İngiliz kraliyet ailesine karşı takınmış olduğu tavrı buna engel olmuştur. Munîf'in en belirgin özelliği haksızlık üzerine yaptığı mücadelelerdir. 1973 yılında başlayan petrol gelirindeki artışa rağmen Arap dünyası iki zıt kavramla tarif edilir. Bunlar: Orta Asya çöl ülkelerindeki yaşantı ve birkaç kişideki büyük mali bolluk. Diğeri ise yoksulluk, mahrum bırakma, işkence, işçi sınıfı, siyasi işkence... Şaşırtıcı olan şey, onun bu haksızlıklara karşı yapmış olduğu çalışmalarının yalnızca bir bölgeyle sınırlı kalmayıp, Suudi Arabistan dâhil bütün Arap ülkelerinde yasaklanmış olmasıdır. Bütün bunlara rağmen Munîf, bazen hayali yerleri betimlemiş ve bu yerleri yazma konusunda ısrarlı davranmıştır. Bu hayal ürünü yerlerin içine gerçek olayları ve karakterleri yerleştirmiştir. Ona göre yazdığı siyasi hikâyeleri, Arapların alışmış olduğu şeyleri veözellikle de sıradan insanları değiştirecektir. Bana vahşi bir hayvanmışım gibi bakmayın; çünkü ben de sizler gibi bir insanım. Benim hiç kimseyle bir düşmanlığım yok. Fakat kuşlar ve hayvanlar aklımı başımdan alınca; ben de onların peşine düşüyorum. Çünkü ben aldığım zevkten daha çok, artık bunu bir ihtiyaç olarak görüyorum. Hatta şayet burada bir zevk söz konusu olsaydı; hiç şüphesiz bu kuşlar ürküp kaçmak ve ölmek noktasına gelecek kadar insanlara bu kadar çok yaklaşmazdı. Öyle ki, bir kadını arzulayan ve onu sonsuza kadar ellerinin arasında sıkıca tutmak isteyen birisi bile, belirli sınırları olmadan bunu yapma gücünü kendinde bulamaz. Ancak o kişi delirip de insanın doğasına yakışmayacak şekilde bir şeyler yaptığında ise; bu durumun herhangi bir şekilde sonuçlanması kaçınılmaz bir hal alıyordu. Ben Taybe halkının sadece çöllerde yolunu kaybetmiş, kuşların ve hayvanların peşinden giden birisi olarak tanıdığı Assâf'ım. Ben ava çıkmayı sadece hayvanları öldürmek için istemeyen ve mecburi zamanlar dışında gereğinden çok avlanmayan Panter Assâf'ım.

Yazar:

Abdurrahman Münif

Çevirmen:

İlknur Emekli

Tahmini Okuma Süresi: 2 sa. 50 dk.Sayfa Sayısı: 100Basım Tarihi: Nisan 2015Yayınevi: Fenomen Yayıncılık

ISBN: 9786054370597Ülke: TürkiyeDil: TürkçeFormat: Karton kapak

Türler:

Edebiyat,

Hikaye (Öykü)

Fiyatlar

Tüm fiyatlar

SonlarFenomen Yayıncılık · 100 syf

Bkmkitap

₺61,50

Satın Al

Benzer Kitaplar

Tümünü Gör

Reklam

Kitap İstatistikleri

561gösterim

Kitabın okur profili

Kadın% 90.0

Erkek% 10.0

0-12 Yaş

13-17 Yaş

18-24 Yaş

25-34 Yaş

35-44 Yaş

45-54 Yaş

55-64 Yaş

65+ Yaş

Yazar Hakkında

Abdurrahman MünifYazar · 5 kitap

Suudi asıllı baba ile Iraklı annenin son çocuğu olarak 1933'te Ürdün-amman'da doğdu. Üç yaşında babası öldü. İlk ve orta öğrenimini Amman'da yaptı.1952'de Bağdat'ta başladığı hukuk öğrenimini bitiremeden, siyasal nedenlerle 1955'te oradan çıkarıldı, Kahire'ye yerleşti. 1958'de Belgrad Üniversitesi'nde iktisat okudu, 1961'de petrol ekonomisi doktoru oldu. 1973'e dek Suriye Petrol Şirketinde görev yaptı, sonra el-Belağ dergisinde çalışmak üzere Beyrut'a geçti. 1975-81 yıllarında Irak'ta Petrol ve Gelişme dergisinin yazı işlerini yürüttü. Romanlarını rahat yazabilmek için gittiği Paris'te beş yıl kaldıktan sonra Şam'a döndü. 1968'de evlendiği Suad Hanım'dan dört çocuğu olan yazar, 24 Ocak 2004'te Şam'da kalp krizinden öldü. İlk romanı ağaçlar ve Merzuk cinayeti'ni 1975'te yayımlayan yazarın çoğu roman yirmiyi aşkın yapıtı var. Tuz kentleri üst başlığını taşıyan beş kitaplık roman dizisinde petrolün serüveninin anlatan yazar, Arap dünyasında yeni romanın öncüsü sayılıyor.