Ben şimdi kafamı nasıl böyle telefona gömüyorsam, o zaman da kitaplara gömüyordum hep. Al eline bir kitap,çekil kenara. Kavga mı var,gürültü mü var,hiç karışma.
İnsan böyle bir şey. Nerede, hangi yaşta olursa olsun, kabuğunu kırıp içine baksan içi cılk yara. Yarasız, dertsiz, sırsız insan yok da, işte kimisi üstünü iyi örtüyor.
Zenginin zengin diye derdi olamaz. Fakirin fakir diye. Gencin genç diye. Yaşlının yaşlı diye. Kime halk lan bu dert dediğiniz şey? Niye sormuyor kimse birbirine derdini? Niye dinlemiyor?