O; Hacı Kasım Süleymani idi…
O; cihadın, takvanın ve Kudüs’ün sembol ismiydi.
O; İslam Devrimi’nin, İslam ve direniş dünyasına hediye ettiği tarihî bir efsane komutan ve Kudüs şehidiydi.
O; İslam Devrimi’nin ve İslamî direnişin en sevilen çehrelerinden biri olarak tarihe geçti.
O, İranlı bir komutandı; ama aynı zamanda Filistinliydi, Lübnanlıydı, Suriyeliydi, Iraklıydı, Afganistanlıydı, mazlumiyetin olduğu her yerde zalimlerin ve işgalcilerin karşısında idi.
O; Kudüs Gücü komutanlığına geçtikten sonra Filistin ve Kudüs davasını dünyanın, özellikle İslam Dünyası’nın birinci gündemine taşıdı.
O; Hamas, Hizbullah ve İslami Cihad gibi Siyonist işgal karşıtı birçok örgütün oluşmasında en önemli mimardı.
O; Filistinlilerin İsrail karşısında sapanlı, kalaşnikoflu örgütten füzeli ve düzenli bir orduya dönüşmesini sağladı; Gazze gibi bağımsız bir Filistin toprak parçası oluşmasında önemli rol oynadı.
O; Ortadoğu’da Amerika’nın masa başı planlarını altüst eden önemli bir stratejist ve saha komutanıydı.
O; DAİŞ gibi Batı ürünü vahşi terör örgütlerinin çöküşünü başlatan bir kurtarıcıydı.
O, zaferi sadece silah ve bilek gücünde değil; ihlas, özgüven, takva ve şehadette gören biriydi.
O; Siyonist İsrail’in yenilmezlik efsanesine son veren bir kahraman, Filistinli gençlerde zafer umutlarını yeniden yeşerten bir efsaneydi.
O; hayatı boyunca savaş meydanlarında hep şehadet peşinde koştu, hep şehit olmayı arzuladı, sonunda da onun kadar şehadete susamış dostu Ebu Mehdi el-Mühendis ile birlikte arzusuna kavuştu.
O; aslında yaşarken de şehitti.
O; işgal edilen İslam topraklarının özgürlüğü için hem Sünnilere hem de Şiilere eğitim ve silah desteği sağladı ve onlara öncülük etti.
O; düşmana göre İran’ın Ortadoğu Kılıcı, dosta göre Malik-i Eşter'di…
