Sümerler
Samuel Noah KramerSümerler Gönderileri
Sümerler kitaplarını, Sümerler sözleri ve alıntılarını, Sümerler yazarlarını, Sümerler yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Ölüler âlemi ve Gılgamış
Ölüler âleminde her türlü kural ve düzenleme vardı ve ölüler âleminde oturanların doğru davranmasını sağlayan kişi tanrılaştırılmış Gılgamış'tı.
Sayfa 179 - Alfa yayınlarıKitabı okudu
Ölüler Diyarı
Genel olarak, ölüler diyarının, yeryüzünün altında, kabaca gökyüzüne karşılık gelen, muazzam bir kozmik boşluk olduğuna inanılıyordu. Ölüler ya da en azından ölülerin ruhu, buraya herhalde mezardan iniyordu, fakat görünüşe göre Erek'te (Uruk) ve büyük olasılıkla bütün önemli kent merkezlerinde özel giriş ve kapılar da bulunuyordu. Ölülerin kayıkla geçmeleri gereken bir ırmak vardı, ama bunun dünyanın ya da ölüler diyarının neresinde bulunduğu elimizdeki mitlerde belirtilmemektedir. Ölüler âlemi Ereşkigal ile Nergal tarafından yönetiliyordu; bunların, yedi Anunna-tanrılar ve birçok talihsiz gök tanrısıyla galla'lar da dahil olmak üzere tanrılardan oluşan bir maiyeti vardı. Galla'lar dışında tümü, tıpkı gökteki tanrılar ya da yeryüzündeki ölümlüler gibi anlaşılan yiyeceğe, giysilere, silahlara, çeşitli türden kaplara, takılara vb gereksinim duyuyordu.
Sayfa 178 - Alfa yayınlarıKitabı okudu
Enki (Ölüler Diyarı)
Enki'nin kurnazca çabalarıyla diriltilen İnanna'nın kendi yerini alacak uygun bir kişi bulacağından emin olmak için Dumuzu'yi onlara teslim edinceye kadar galla [polis benzeri görevliler] İnanna'nın yanından ayrılmamıştır.
Sayfa 178 - Alfa yayınlarıKitabı okudu
Ölüler Alemi
Ölüler âlemi ilahi düzenleme ve kurallarla yönetilmektedir.
Sayfa 178 - Alfa yayınlarıKitabı okudu
"Enlil ve Ninlil: Ay Tanrısının Doğumu" (Ölüler Diyarı)
"Enlil ve Ninlil: Ay Tanrısının Doğumu" adlı mit, Sümer tanrılarının en güçlüsü ve Sümer panteonunun başı olan Enlil'in ölüler âlemine sürülüşünü ve eşi Ninlil'in onun ardından oraya gidişini anlatır. Bu mit aynı zamanda, ölüler tarafından geçilmesi gereken "insan yutan" ırmak ile ölüleri varacakları yere geçiren kayıkçı hakkındaki Sümer inanışıyla ilgili tek kaynak olarak da önemlidir, bu inanış bütün eskiçağ Yakındoğusu'nda ve Akdeniz dünyasında yaygındı.
Sayfa 177 - Alfa yayınlarıKitabı okudu
"Gılgamış, Enkidu ve Ölüler Diyarı" (Ölüler Diyarı)
"Büyük Konut" olarak adlandırılan bu şiire göre Erek'te (Uruk) ölüler âlemine giden bir tür giriş bulunuyordu; bu kapıdan aşağı, pukku ve mikku gibi tahtadan yapılmış nesneler düşebiliyor ve kapıya el ve ayakla dokunulabiliyordu. Ayrıca Erek'te (Uruk) önünde oturulabilen ve ölümlü birinin -en azından Enkidu gibi bir kahraman ise- buradan ölüler âlemine inebileceği bir kapı bulunuyordu, ama bu inişin nasıl olduğu açık değildir. Bununla birlikte şiirin yazarına göre ölüler âlemine inmek isteyen birinin çiğnememeye dikkat etmesi gereken bazı yasaklar vardı: Temiz giysiler giymemeli, "iyi" yağ sürünmemeli, silah ya da sopa taşımamalı, sandalet giymemeli, gürültü yapmamalı ya da ailesinin üyelerine karşı olağan bir şekilde davranmamalıydı. Bu yasaklardan herhangi birini çiğneyecek olursa, "görevliler" ve aşağı bölgelerde oturan gölgeler tarafından kuşatılır ve "ölüler diyarının haykırışı" tarafından sıkıca yakalanırdı. Bir kez bu "haykırış" tarafından yakalanınca da, bir ölümlünün, tanrılardan biri ya da öteki onun adına araya girmedikçe yeryüzüne geri dönmesine olanak yoktu. Enkidu'nun olayında imdada yetişen Enki olmuştu.
Sayfa 176 - Alfa yayınlarıKitabı okudu
Ölüler Diyarı
Ayrıca ölülerin Güneş tanrısı Utu tarafından yargılandığını ve ay tanrısı Nanna'nın ölülerin "yazgısını belirlediğini" de öğreniyoruz. Tablete göre ölüler diyarında "ekmek yiyen kahramanlar (?)" ve ölülerin susurluğunu tatlı suyla gideren "... içicileri" vardı. Ölüler diyarındaki tanrıların ölüler için dua etmeye çağırabileceğini, ölen kişinin kişisel tanrısına ve kentinin tanrısına onun adına yalvarıldığını ve ölen kişinin ailesinin gönencinin cenaze dualarında hiçbir şekilde ihmal edilmediğini öğreniyoruz.
Sayfa 176 - Alfa yayınlarıKitabı okudu
İnsan er ya da geç ölüyordu ve görmüş geçirmiş ve gerçekçi Sümerli düşünürlerin görebildiği kadarıyla, bir daha asla geri dönmemecesine ölüler diyarına gidiyordu.
Sayfa 172 - Alfa yayınlarıKitabı okudu