"Aşk insanın kendine yenilmesidir" diyordu şair, "ve aşığın canı bu yenilginin meydanıdır.Aşk yenilgisinden büyük acılar çeker ve bir başka kalpte kendine zafer arar.Kendi kalbini sevgilinin kalbine taşır;sevgilinin kalbi aşığın kendini zafer üzre gördüğü aynadır...Sevgili, aşığının acı çekişine acıyıp, kalbinden ona bir zafer bağışlayınca, iki kalp kaynaşır ve bir olur.