Tanrı'nın Yedinci Günü
Kemal DemirelSözler ve Alıntılar
İnsanları ileride ün, unvan, servet gibi nesneleri edinmeleri için eğitip duruyoruz adeta. Bunu anlamak için eğitim kurumlarının programlarına bakarak, orada insanlık, sevgi, dostluk, coşku ve sevince yönelmek ve derinleşmek için ne kadar az şey yapıldığını görürüz.
Sayfa 107 - Ağustos 2003, 1.BasımKitabı okudu
Demirel'in gözünden Kafka'nın Açlık Şampiyonu...
"Gerçekten siz hiçbir şey yemeden mi yaşamınızı sürdürüyorsunuz?" Adam, "Evet" diye yanıt veriyor. "Niye peki?" (Burada yemek sözcüğüyle anlatılan insanın insandaki Tanrı'nın soluğunu, insanın insanda sevgi ve mutluluk, insanın insanda Diyojen'in aradığının simgesidir.) "Çünkü siz önünüze her konanı yiyorsunuz. Ona evet diyorsunuz. Ne kadar acı ki ya da ne kadar garip ki, ben insanın insanla ilişkisinde önümüze konulan her şeye evet diyemiyorum. İnanın bir evet diyebileceğimi bulsam oburlar gibi, çılgınlar gibi yerim..."
Sayfa 91 - Ağustos 2003, 1.BasımKitabı okudu
(…) sevgi ne konumda olursa olsun insana güç veren, onu mutlu eden, ayakları üzerinde dimdik tutan bir Tanrısal pay ediştir.
Sayfa 116 - Ağustos 2003, 1.BasımKitabı okudu
Uzun ya da kısa yaşamaktan daha önemlisi yaşadığı kadarını insan gibi yaşamaktır.
Sayfa 119 - Ağustos 2003, 1.BasımKitabı okudu
Ve gerçek bir sevgi bir defa yaratıldı mı, insanlar var oldukça var olur, onu yaşayanlar ve yaratanlar yok olsa da...
Sayfa 118 - Ağustos 2003, 1.BasımKitabı okudu
Sevgiyle arzuyu, içerikleri açısından az ya da çok bilinçli kavrayamazsak cins farkları arasında genellikle olduğu gibi insan arzu ettiği insanı sevdiğini sanabiliyor. Sevdiği için ona yaklaşım duyduğunu sanabiliyor.
Sayfa 94 - Ağustos 2003, 1.BasımKitabı okudu
İnsanın etik değeri, sevgi taşıyan bir varlık oluşundan kaynaklanır. Kendisine ve başkalarına karşı saygı duyma yetisi -ne kadar acı ki bu yetilerini çok az insan kullanıyor- olduğu için insana saygı duyulur.
Sayfa 35 - Ağustos 2003, 1.BasımKitabı okudu