"Bu devirde nasıl ev, araba alacağım?" derdinde olanların biraz gönlünü ferahlatacak bir kitap.
Bir sabah ekmek teknesini alevler içinde gören Saffet Hoca ile başlıyor hikâye.
Bizim de kimi zaman ne emeklerimiz böyle heba olmadı mı? Daha ilk anlarda "Allah verdi, Allah aldı." diyebilecek misin o zor durumda diye soruyor, sordurtuyor kitap.
Tapusuz Süleyman karakteriyle de bu fikirleri iyice açıp yoğuruyor kitap. Yazarın üslubu gayet hoş, yaptığı tespitler yerli yerindeydi. En vurucu tespitlerinden bir şuydu zannımca: "Birçok insan aklen tasdik etmeyi, kalben iman etmek zannediyor." Daha böyle nice güzel tespitleri vardı.
Özetle, dünya malına olan düşkünlüğümüzün bitip tükenmeyeceğini hatırlatıyor. Yeri geldi mi gerçekleri yüzümüze çarpıyor. Kısacası olmayı unuttuğumuz insanı hatırlatıyor bize bu kitap. Bu dönemde tekrar okumam gerektiğini anımsamış oldum ben de. Kendime tekrar tavsiye ettiğime göre üzerine alınan okur. Okumayanın tapusu vardır :)
