İlk kitabını karakter ön planda olduğu için ve çok yavaş ilerlediği için sevmemiştim. Polisiye hissi vermemişti. Ama ikinci kitabında sevgimi kazandı. Bu kitabına gelecek olursak güzeldi diyebilirim. Çok farklı yaşamları tanıştırarak giriş yaptı ve karakter karmaşası yaşadım, akılda tutmak da çok zor oldu. İlk 100 sayfa ezber hafızamı zorlamam gerekti. İsimleri ezberleyince de kitabın keyfine vardım diyebilirim. Kurgusu ve akıcılığı yerli yerinde olsa da Arne ve Asta karakterlerinin hayatları hem yarım kaldı hemde hikayede olmasa da olur muydu diye düşündürttü. 1923 yılı hikayesi ne alaka diye düşünürken diğer karakterlerin hayatlarıyla hepsini kitabın sonunda çok güzel bağladı. Bunuda sevdim.
Çeviri hatalarına gelirsek Erica Erica ile konuştu, Erica birden Charlotte oldu. Eee çevirmende haklı o kadar isim arasında onun da kafası karışmıştır diyorum ve sonuç olarak seriye devam...
Camilla Läckberg ’den eskiye dönüşleriyle ve günlük yaşamla örülmüş, tek tek dokunmuş bir kitap daha ;)
Taş Ustası içiçe geçmiş kişilerle okunmaya değer ;)
