99 sayfalık bir öykü kitabı. Yazar dili iyi kullanıyor fakat bu kitabın damağımda yarım bıraktığı bir tat var: Klasik öykünün serim, düğüm, çözüm gibi öğeleri belki çok muğlak belki hiç yok bu metinlerde. Daha çok deneysel postmodern öyküler. Bu kitaptan sonra öykü kurgulama üzerine bir kez daha düşündüm. Ustalıkla kullanılmış bir dil ve iyi bir kurguyu birlikte aradığımı da bir kez daha idrak ettim. Bu kitapta dil ustalıkla kullanılmış, işin bu yanına eyvallah. Sanat mükemmele dair bir arayışsa eğer, kitabın kurgu kısmı ise benim istediğim kusursuzlukta değil. Bir yazarın çok iyi kurgu yapmadan, sırf dili için, eserini bana okutabilmesi için dili inanılmaz düzeyde kullanması -Bilge Karasu gibi örneğin- gerekiyor. Hulki Aktunç ise dili çok iyi kullansa da açıkçası bana göre bir Bilge Karasu değil. Ayrıyeten yazara haksızlık da yapmak istemiyorum zira "Ten ve Gölge" kendisinin okuduğum ilk kitabı. Gerçi bir şiir kitabını da biraz karıştırmışlığım var. Şiirleri güzeldi. Bu kitaba dönecek olursam, şu kısacık kitabı okuduğum bir buçuk gün boyunca yer yer sıkıldığımı eklemeliyim. Aslında kitaplar hususunda zevkine güvendiğim bir dostumun tavsiyesine binaen okudum, o sebepten belki de kitaba dair beklentim fazla yüksekti. Ama açıkçası o beklentiyi karşılayamadı. Lafı uzatmayayım, kitabı okumak isteyen buyursun... Herkese selamla...
