Tevfik Fikret
Atilla ÖzkırımlıTevfik Fikret Gönderileri
Tevfik Fikret kitaplarını, Tevfik Fikret sözleri ve alıntılarını, Tevfik Fikret yazarlarını, Tevfik Fikret yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsanlığı pâ-mâl eden
(çiğneyen, ayak altına alan)
Alçaklığı yık ez
Billah yaşamak yerde sürüklenmeye değmez
Aslında Fikret'le Akif arasındaki bu çatışma daha çok iki şairin dışında sürdürüldü. Nitekim Akif, Berlin'den döndükten sonra yayımladığı «Hatıralar»da konuya yeniden döndü, ama bu şiiri «Safahat»ın beşinci kitabı olarak yayımlandığında ilgili bölümü çıkardı. Bu konuda varılan ortak yargı şudur: Fikret yaşamıyordu artık. Bir şairin başka bir şaire duyduğu saygının kanıtıydı bu.
Sayfa 110
Akif ve Fikret'in Kavgası
Birbirinin tersi düşünceleri de savunsalar, iki şairin kişilikleri arasında büyük bir benzerlik görülür. İkisi de haksızlığa dayanamazlar, ikisi de düşünce ve inançlarından ödün vermektense aç kalmayı yeğlerler, kanımca ikisi de satın alınamaz. Ayrıca ikisi de ülkenin içinde bulunduğu durumdan hoşnut değillerdir. Ama bu hoşnutsuzluğun nedenleri başka olduğu gibi, kurtuluş için öne sürdükleri çözümler de başkadır.
kitabın daha ilk sayfasından beri gözümün sürekli aradığı konu. bir an hiç değinilmeyecek sanmıştım...
sadece o yıllar değil, bu tavır, akıllanmama yakın dönemin alın yazısı
Amacı 1295'den başlayarak otuz üç yıl süren bir dönemin niteliklerini sayıp içinde yaşanılan günle karşılaştırmaktır. Nedir değişen? İşte yine o kuruntular, o hileler, o bozgunculuklar... İşte yine o bilinçsizlik, o düşünen başları tepeleme, o sırıtan dişlere kemik atma... İşte paylaşma... İşte yine gerçek ve yurtseverlik kızgınlıkla karşılanmakta... Ve ağızlarda hep o eski şarkı: «Yaşasın Sevgili Millet!»
Geleceğin daha iyi, daha güzel, daha aydınlık olacağı umudu, yalnız iyimserliğin değil, benimsenen düşüncelerin getirdiği bir sonuçtur.
Sayfa 92
Onlar niçin semada, niçin ben çukurdayım?
Gülsün neden cihan bana, ben yalnız ağlayım?
Yaklaştıkça uzaklaşan, kucakladım sandığın an kaçan, bir dikenliğe gizlenip gülen bir görüntü... Ona ulaşmak için koşarsın, ayakların yorgun, ellerin parçalanmış, bağrın kan içindedir:
Sen yoruldukça yol uzar, artar
Çalı dişler, taş ağrıtır, yırtar;
Çırpınır her dikende bir parçan.
Sayfa 86
Bütün bir ulus, her sınıftan insanıyla iki büklüm gezmeye alışmıştır. Eğilen başlar arasında ak-pak olan, saygı uyandırması gereken başlar da vardır. İğrendirir bunlar şairi.
insan kalabilme uğraşı içinde geçiyor bir ömür
Namus artık masallarda kalmış bir anıdır. Yükselmenin tek yolu vardır: Ayak öpme.