Timbuktu
Paul AusterTimbuktu Gönderileri
Timbuktu kitaplarını, Timbuktu sözleri ve alıntılarını, Timbuktu yazarlarını, Timbuktu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Henry, Kemik Bey'e sevginin ölçülebilen bir madde olmadığını kanıtladı. Bir yerlerde her zaman sevgi bulunabilirdi, bir sevgiyi yitirmek demek bir başkasını bulamayacaksın anlamına gelmiyordu.
Sayfa 97Kitabı okudu
İnsan kendisine inanan birini bulmazsa bu dünyada asla bir şey başaramaz.
İşte ben bunun hayalini kurdum Kemik Bey. Dünyayı daha iyi bir yer haline getirmenin hayalini. Ruhun kasvetli, karanlık kuytularına biraz olsun güzellik katmak istedim. Bunu bir ekmek kızartıcısıyla yapabilirsin, bir şiirle yapabilirsin, elini bir yabancıya uzatarak yapabilirsin. Nasıl yaptığın hiç önemli değil. Dünyayı bulduğundan daha iyi bir durumda bırakmak. İnsanın elinden gelecek en iyi şey budur.
Dünya öylesine mucizelerle doluydu ki, insan gününü yanlış şeyleri dert etmekle geçiriyorsa acınacak bir durumda demekti.
İşte başlıyor. Her şey siliniyor. Birer birer yok oluyor, geriye kalanlar yalnızca tuhaf olanlar, benim umduklarım değil de çok eskiden yaşadığım, ufacık şeyler. Ama korktuğumu sanma. Böyle erken ayrıldığım için biraz üzgünüm belki, biraz keyfim kaçtı ama sandığım gibi elim ayağıma dolaşmadı. Bohçanı topla dostum, yollarımız az sonra ayrılacak, geri dönüşü de yok bu işin.
Sayfa 54Kitabı okudu
...eğer kendinizi içinde güvende hissetmiyorsanız, sığındığınız yerde istenmeyen kişi olarak görülüyorsanız, yuva denilen şey neye yarardı?
Bütün kötülükler bu kentteydi. Ölüm ve çaresizlik vardı burada,
..eğer ölüm her yerde varsa, nereye gittiğinin ne önemi var?”
Bir yerlerde her zaman sevgi bulunabilirdi, bir sevgiyi yitirmek demek bir başkasını bulamayacaksın anlamına gelmiyordu.
İyi iyiyi doğurur, kötü de kötüyü; iyiliğinize kötülükle karşılık verilse bile aldığınızdan daha iyisini vermeye devam etmekten başka çareniz yoktur.
...deneyimlerine dayanarak biliyordu ki hayat acımasızdır; yaşamını buna göre ayarlıyor, başına dert açacak işlerden uzak duruyordu.
İkisinin arasındaki fark, birinin karamsar ötekinin iyimser olması değildi; fark, birinin karamsarlığının onu korkunun varlığını benimsemeye yöneltmesi, ötekininkiyse onun hayattaki her şeyi inatla, üstüne basa basa küçümsemesine yol açmasıydı. Biri siniyor, öteki saldırıyordu.Biri çizgisinden şaşmıyor, öteki çizgiyi silip atıyordu.
...hayatın acımasız olduğunu biliyordu ama annesinin tersine o savaşmaktan kaçınmıyordu