Toprak Kovgunları
Kemal AteşSözler ve Alıntılar
“Mutluluk eylemdeydi, oturup beklemede değil.”
Kısa süreli ölümler olmalıydı şu dünyada; o ölüm, o kısa süreli ölüm, ana sevecenliğiyle yüklü bir el gibi çekip almalıydı acılardan. Mutsuz günlerini yaşamamalıydı insan. Ya da uzun uykular, ölüme benzeyen, günlerce süren, çok uzun süren uykular olmalıydı. Kimse dokunmamalı, uyandırmamalıydı. Sonra acılardan kurtulduğu, sıkıntılarını attığı bir sıra uyanmalı, yeniden başlamalıydı yaşamaya. Hem ölümü düşünüyor, hem yaşamayı düşünüyordu Ayten. Bunalınca, sıkıntılar üstüne binince, böyle bir ölüm biçimi uyduruyordu kafasında; geçici bir ölüm istiyordu. Ama asıl yaşama güdüsüydü içinde ağır basan. Yaşam çekilmez de olsa, acılarla dolu da olsa, insanı çeken bir şey vardı şu dünyada. Neydi bu, anlamıyor Ayten. Sele kapılmış saman çöpü gibi, insanı alıp götüren bir şey var yaşamın içinde. Ölüm, bir kıyıya takılıp kalmaktı. Gitmeyen, yürümeyen bir saman çöpü olmak demekti. Bir saman çöpü olmayı kendine yediremiyor Ayten.
Sayfa 203 - Doğan KitapKitabı okudu
Misafirin kötüsü ev sahibini ağırlarmış bacım !
Doğan KitapKitabı okudu
Dünya kaçıyor, her şey kaçıp gidiyor da, o geç kalıyormuş gibi bir duygu vardı içinde.
Doğan KitapKitabı okudu
Mutluluk eylemdeydi, oturup beklemede değil.
Mutluluk aramadaydı, miskince yazgıya boyun eğmede değil.
- Peki ne yapalım? dedi Şükrü'ye. Karnımda bir çocukla?
Doğan KitapKitabı okudu
Ben taşa taş demem, insana taş derim ben.Taş dayanmaz insanın çektiği acılara İnan taş dayanmaz ! İnsanoğlunun katlanmadığı acı yoktur şu dünyada Yakını ölür, dayanır insanoğlu; anası babası, çoluğu çocuğu ölür, dayanır... Yaralanır, hastalanır, sağlamken çürük, tamken yarım olur, dayanır insan ... sever ayrılır, işsiz kalır, borçlanır, hepsine dayanır. Ben taşa taş demem ki Remzi, insana derim taş diye ... İnsanı böylesine sağlam yaratmış Tanrı.
Doğan KitapKitabı okudu
Kalbi bozuk bir kere, kimseye güveni olmaz ki...
Doğan KitapKitabı okudu