Toprak Kovgunları kitaplarını, Toprak Kovgunları sözleri ve alıntılarını, Toprak Kovgunları yazarlarını, Toprak Kovgunları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Toprak Kovgunları, Ankara'nın uçsuz bucaksız gecekondularını anlatıyor. Yozgatlılardan, Keskinlilerden, Çankırılardan, Çorumlulardan oluşan bir evlik yer için adam öldürülen, bireyin yitip gittiği, köyle ile kent arasında mahsur kalan bir dünyayı; çamur deryası, toz bulutu içinde su kavgası yapan kadınları anlat>yor.
Ayten, Hayriye, Mahmut, Kamile,Gülsün, Kamile gibi tiplerin yöresel ağızlarına dikkat ederek verilmiştir kitapta.
Hani okurken birazcık toplumcu gerçekçi bir yazar da buluyorsunuz kitapta.
Anadolu insanını anlamak isterseniz okuyabilirsiniz.
Toprak KovgunlarıKemal Ateş · İmge Kitabevi Yayınları · 200520 okunma
Yazar 60’ların sonundaki Ankara’yı anlatıyor bu kitabında, ben ise 90'ların İstanbul’unu tekrardan yaşıyorum.
Kimdir bu toprak kovgunları? Köyde binbir zahmetle ekip biçtikleri, ömürlerinden ömür verdikleri, canları gibi baktıkları toprakların onlara hiçbir şey vermemesi sonucu onları bırakıp büyük umutlarla şehirlere göç edenler olarak
Kısa süreli ölümler olmalıydı şu dünyada; o ölüm, o kısa süreli ölüm, ana sevecenliğiyle yüklü bir el gibi çekip almalıydı acılardan. Mutsuz günlerini yaşamamalıydı insan. Ya da uzun uykular, ölüme benzeyen, günlerce süren, çok uzun süren uykular olmalıydı. Kimse dokunmamalı, uyandırmamalıydı. Sonra acılardan kurtulduğu, sıkıntılarını attığı bir sıra uyanmalı, yeniden başlamalıydı yaşamaya. Hem ölümü düşünüyor, hem yaşamayı düşünüyordu Ayten. Bunalınca, sıkıntılar üstüne binince, böyle bir ölüm biçimi uyduruyordu kafasında; geçici bir ölüm istiyordu. Ama asıl yaşama güdüsüydü içinde ağır basan. Yaşam çekilmez de olsa, acılarla dolu da olsa, insanı çeken bir şey vardı şu dünyada. Neydi bu, anlamıyor Ayten. Sele kapılmış saman çöpü gibi, insanı alıp götüren bir şey var yaşamın içinde. Ölüm, bir kıyıya takılıp kalmaktı. Gitmeyen, yürümeyen bir saman çöpü olmak demekti. Bir saman çöpü olmayı kendine yediremiyor Ayten.
Kemal Ateş'in Toprak Kovgunları adlı romanı kırsal kesimden şehre göç eden insanların şehirdeki yaşamını ve yaşam mücadelelerini konu edinen bir eser.Özellikle gecekondulaşma ve gecekondu mahalllerindeki yaşam, buradaki insanların şehirli insanların yaşayışına olan özlem, kır-kent çelişkisi değinilen önde gelen konular olarak dikkate çarpmaktadır.
Toprak KovgunlarıKemal Ateş · İmge Kitabevi Yayınları · 200520 okunma
Ben taşa taş demem, insana taş derim ben.Taş dayanmaz insanın çektiği acılara İnan taş dayanmaz ! İnsanoğlunun katlanmadığı acı yoktur şu dünyada Yakını ölür, dayanır insanoğlu; anası babası, çoluğu çocuğu ölür, dayanır... Yaralanır, hastalanır, sağlamken çürük, tamken yarım olur, dayanır insan ... sever ayrılır, işsiz kalır, borçlanır, hepsine dayanır. Ben taşa taş demem ki Remzi, insana derim taş diye ... İnsanı böylesine sağlam yaratmış Tanrı.