Hayatım boyunca öyle yaşamış olsan bile, yalnızlığa ve mahrum kalmaya ayak uydurmuş olsan bile, yalnızlık, içinde delilik çekirdeğini taşıyor. Yalnızlık. Mahrum kalma.
Biz o hayal edilen ve ruhumuzun özlem duyduğu o dünyanın cehennemiydik ve cehennemin içinden geçen yol, cehennemin dibine kadar olan yol, bizim için ulaşılabilir olan tek yoldu.
İşe yaramaz iç organların, sararmış etin, bitmeyen yazın bir acısaydı.Bu acı beni boğuyordu.Tüketen bir aşk gibiydi fakat nesnesiz, hiç kimseye karşı beslenen bir aşk ve acıtan bir özlem.