Öğrencilerimle her ay bir kaç kitap okuyup o ayın sonunda yazarlarıyla etkinlik yaptığımız bir proje içindeyiz. Bu vesileyle de yolumuz meslektaşım sevgili Şöhret Doğruyol Sağbaş ile kesişti. Hem Ütopyaya Yolculuk’u hem de bu kitabını çok severek okuduk. Yine de neden gizleyeyim, bu kitabı benim favorim oldu Çocukları tembel/çalışkan, zeki/zeki değil diye sınıfladığımız, o küçücük omuzlarına tüm yaşayamadıklarımızı yüklediğimiz, hayal etmelerine fırsat vermeyi her seferinde pas geçtiğimizi bir kez daha yüzümüze vuran, satır aralarında çok şeyin barındığı harika bir çalışma okudum. Dünya zaten el birliğiyle hepimizi sınıflamalara tabii tutarken çocukları pas geçebileceğimiz bir aralık bıraksak, fena olmaz mı?
