Birinci dünya savaşı yıllarında, Teşkilat-ı Mahsusa tarafından Orta Asya’ya – Türkistan’a gönderilen beş fedainin, yolculukları sırasında, Türkistan’da yaşadıkları ve TURAN için mücadeleleri, çektikleri sıkıntılar ve başarıları…
Onlar için hayallerinin ötesi olan Turan topraklarında acı, gözyaşı, sıkıntı ve arada bir de olsa duydukları sevinç ile karışık mutluluk…
“ Bizler oralara ihtilal yapmak için gitmedik. Ana maksadımız o topraklara biraz ışık serpmek, oraları aydınlatmaktı. Olaylar , bizi başka hususlarla uğraşmaya mecbur etti. En kara günlerde bile halk tarafından hiç terk edilmedik.”
“ Türkistan’da zoraki olarak ihtilâlci olmuştuk. Ruslar ve İngilizler bizi, isyan ve ihtilale zorla sürüklemişlerdi.”
Büyük bir ülkünün peşinden, canlarını hiçe sayarak yollara düşen bu insanlar, bütünüyle çökmekte olan bir imparatorluğun içinden çıkmış, vatan, millet ve bağımsızlık aşkıyla yanan, kahraman bir neslin evlatlarıdır. O kahraman nesil, Çanakkale’yi, Sakarya’yı ve Kurtuluş Savaşı’nı kazanarak ebedi Türkiye Cumhuriyeti’ni kuran nesildir.
Ülküleri milletleri yaşatır! TURAN bu ülkülerin en yücesi ve en akılcı olanıdır. Bu ülkü uğrunda nice canlar kendilerini feda etmişler, nice canlar, ömürlerini tüketmişlerdir. Türk milleti olarak böyle yüce bir ülküyü yaşattığımız müddetçe yaşayacağımızı bilmek ve anlamak zorundayız. Yani TURAN ülküsü, Türk milletinin varlık sebeplerinden biridir…
“ Vatan ne Türkiye’dir Türkler, ne Türkistan
Vatan ebedi ve büyük ülkedir TURAN “
Ziya Gökalp
