Çok az tarihçi yazdığı tarihin “güncel”liğine şahit olabilmiştir. Türkiye’de Tayyarecilik: 1910-1924, bu tarihin yazılışına günü gününe şahit olmuş, onu içeriden yaşamış bir kişinin kaleminden çıktı: Emekli Albay Avni Okar. Bu kitapta, daha emekleme çağındaki tayyarelerin (askeri havacılıkta, bugün bile bir geleneğe bağlılığın ifadesi olarak, uçak sözü kullanılmamaktadır) tarihçesi de ihmal edilmiyor. Kitapta, eğitimiyle, yapım ve onarımıyla, “tarihin son şövalyeleri” diye nitelenen uçucu personeliyle Balkan Savaşı’ndan İstiklâl Savaşı sonuna kadar askeri havacılığımızın heyecan verici serüveni sunuluyor. Avni Okar saygı uyandıran bir tevazuyla, kendini öne çıkartmadan, tarihçi soğukkanlılığını koruyarak, şahit olduğu olayları aktarıyor: Tarih ve anı iç içe giriyor.
19 Eylül 1962’de İzmir’de vefat eden Avni Okar’ın 1945’de yazdığı bu kitap, yazarın arşivindeki hemen hemen hepsi ilk kez gün ışığına çıkan fotoğraflarla ayrı bir değer kazanıyor.
