Hilmi Yavuz'un üç anlatısının bulunduğu, zaman zaman "Yazar acaba ne demek istedi? Dalga mı geçiyor?" dedirten, bir bulmaca çözüyormuş hissi uyandıran, içinde Latince, Almanca, özellikle Fransızca ve Osmanlıca cümleler barındıran, samimi cümleleri okudukça güldüren, konu başka başka yerlere gittikçe "Buraya nereden geldik? Nereye gidiyoruz?" dedirten, az sayfalı ama çok düşünceli kitap. Özellikle "Taormina" anlatısının başlıklandırılmasında atlanan sayılar henüz ikinci sayfada dikkate takılıyor. 1, 2, 4, 7, 8. Kimileri için "Kuyu" anlatısı popüler olsa da ben "Fehmi K.'nın Acayip Serüvenleri" anlatısını sevdim. Yazarlar ve okuyucularla dolu bir küçük ama ihtivası büyük eser.
