Kelimelerin kırılmış bir kalp karşısında kifayetsiz kaldığını biliyordum. Hep yanlışlarımı unutmayı tercih ettiğim için bu gibi konuşmalar yapmacık geliyordu bana. Kendimi ifade etmenin en iyi yolu dokunmaktır, diye düşündüm.
yağmur, kaybolduğumuz binlerce düşüncenin arasından kendi gerçeğimizi bulmamızı sağlıyordu,şimdi yüzüme yağan bu binlerce damlanın sarsıcı ağırlığının altında anlıyordum ki benim doğrum yalanlarımdı,yanlışım ise doğrularıma inanmamdı.