Hepsinde aynı şeyi gözledim, korkularını sevinçleriymiş gibi kolayca dışa vurup, üzüntülerini sır gibi saklıyorlar. İçimde merak uyandı, "yaşamlarında ne olmuş ki, böyle zayıflık neşesi sarmış bu insanları? "
Konuşursam unutmaktan korkuyorum. Sözcüklere döküldükçe anlamsızlaşacak, evrende yok olup gidecek her şey diye korkuyorum. İçimin boşalmasından korkuyorum.