Murat özgül
@akhenaton1903
Dünya tehlikeli bir yerdi ve bazen kötü şeyler olabiliyordu ama hayatını yaşamaktan başka yapabileceğin bir şey de yoktu. Ve yaşadığın sürece, yaşamın keyfini çıkarmamak aptallık olurdu.
Öğretmen
Üniversite
13 okur puanı
Ekim 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Nankörlüğün tanımı! Hepimiz de biraz var sanki.
İnsan aldığını silen bir varlıktır, yalnızca verdiğinin hesabını yapmaya bilir.
Sayfa 146
Zayıflık Neşesi: tanımın anlamlılığı!
Hepsinde aynı şeyi gözledim, korkularını sevinçleriymiş gibi kolayca dışa vurup, üzüntülerini sır gibi saklıyorlar. İçimde merak uyandı, "yaşamlarında ne olmuş ki, böyle zayıflık neşesi sarmış bu insanları? "
Sayfa 136
Kendi sesini kaybeden biri, başkasının sesini taşıyamaz!
Sayfa 128
Okur Takip Önerileri
Tuhaf işte yol bana bu defa susarak hikayeyi yavaşlatmak istediğimi unutturdu!
Sayfa 96
UNUTMAK: İnsan her gün gördüğü yüzler arasından bir yüzü seçip unutmak isterse, bir varlığın, içine işleyen duygusundan sıyrılmaya çalışırsa başarısızlığa uğrar, o yüzü ve o varlığı çevreleyen her şeyi, sesinin ulaştığı, titreştiği genişliği, bakışlarının derinliğini, gezip dolaştığı yerleri, gidebileceği uzaklıkları, sığdığı ve taştığı her şeyi unutması gerekir.Unutmak, insan için, bütün bir zamanı unutmakla olanaklıdır. Bir bakışı unutmak istediğimizde, büyük bir yitimi göze almak zorundayız. Ancak böyle bir yitimin neden olacağı yıkımın altından kalkabilirse, insanın yeni bir yaşamı olabilir, ve insan bu yeni yaşamına derin bir bilgiyle, kaybın bilgisiyle sahip olur. “
Sayfa 95
Ses benim yalnızca, sözler hayatın....
Sayfa 24
Bomboş unutabilsek... Unutmadan yanayım ben... Ama unuttukça insanın anıları çoğalıyor.
Unutarak hafiflediğimiz söylenemez o zaman, yani uçulmuyor öyle unutarak, kuşlar gibi!
Doğru kuşlar gibi uçulmaz,balıklar gibi uçulur, anıların derinliklerinde!
Sayfa 9
Zaten yalnız çocuklar ne aradıklarını bilirler!
Sayfa 86
"En zoru budur: Kendini yargılamak, başkalarını yargılamaktan çok daha zordur. Kendini gerektiği gibi yargılayabilirsen, gerçek bir bilgesin demektir.”
Baobap öyle bir bitkidir ki erken davranmazsanız bir daha kolay kolay baş edemezsiniz. Gezegeni baştan başa sarar. Kökleriyle toprağı delik deşik eder. Hele bir de gezegen küçük baobablar başa çıkılır gibi değilse parçalayıverirler gezegeni.
Sayfa 26
Giriş kısmı!
Yaşam, bize bütün kitapların öğrettiğinden daha çoğunu öğretir. Cünkü yaşam, bize karşı direnir. İnsan, ancak engellerle karşılaşıp onları aşmaya çalıştıkça kendini tanıyabilir.
Ölüm bütün gün odasından çıkmadı, kahvaltısını da öğle yemeğini de, akşam yemeğini de hep odasında yedi. Geç vakitlere kadar televizyon izledi. Sonra ışığı söndürdü ve yatağına girdi. Uyumadı. Zira ölüm hiç uyumaz.
Sayfa 214
Düşünsenize ölmek yok! O zaman bu inanç sistemi olur muydu?
Adı bilinmeyen bir ülkede, dünya kuruldu kurulalı görülmemiş bir olay gerçekleşir: Ölüm, o güne kadar yerine getirdiği görevinden vazgeçer ve hiç kimse ölmez. Bir anda ülkeye dalga dalga yayılan sevinç çok geçmeden yerini hayalkırıklığı ve kaosa bırakır.
İnsanların ölmemesi zamanın durduğu anlamına gelmemektedir, ezeli bir yaşlılıktır artık onları bekleyen. Hükümetten kiliseye, sağlık kurumlarından ailelere, şirketlerden mafyaya kadar herkes ölümün ortadan kalkmasının getirdiği sonuçlarla mücadele etmek zorundadır. Ancak ölüm, beklenmedik bir kimlikle ve umulmadık duygularla insanların arasına geri döner.
Ölüm ve ölümsüzlük karşısında insanın şaşkınlığını, çelişkili tepkilerini ve ahlaki çöküşünü, edebi, toplumsal ve felsefi anlamda derinlikli bir biçimde işleyen José Saramago, geçici olanla ebedi olanı birbirinden ayıran kısa mesafenin meseli sayılacak Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş'u, başladığı gibi bitiriyor: "Ertesi gün hiç kimse ölmedi."
Ölüm ,bizim hakkımızda ki her şeyi bilir, belki hüzünlü olmasının temelin de bu yatmaktadır. Evet, doğrusu ölüm hiç gülmez ama gülmek için dudakları da yoktur, o halde bu anatomi dersinden çıkaracagımız sonuç da sanılanın aksine güIümsemenin dişlerle ilgili bir eylem olmadığıdır.
Sayfa 155