Unutulmuş Günler
İsmail Fatih CeylanEn Yeni Unutulmuş Günler Sözleri ve Alıntıları
En Yeni Unutulmuş Günler sözleri ve alıntılarını, en yeni Unutulmuş Günler kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Hayat yaşandığı kadar vardır; gerisi ya hayal, ya da hafızalardaki ümittir. Ama hüsranı bir yerde kabul ederim. Bazı şeyleri yaşamak mümkünken, yaşamamak da. 'Biz yaşamadığımız için bu hüsranı yaşıyoruz. Begüm, ama yaşayamazdık. Yaşasaydık inan ki sevgimiz ölürdü, mutlu olamazdık. Sende ki sevgiden çok yaşayamamanın, kavuşamamanın acısı. Ama yaşasaydık, kavuşsaydık o içinde kalan sevgi hiç kalmayacaktı. En azından ölmeyen sevgini yüreğinde yaşat. Hoşça kal!..."
Sayfa 268 - Venedik yayineviKitabı okudu
" Bu zaman evlilikler nedense yürümüyor," diye mırıldandı. Devir çok degişmişti. O çılgınca sevişip evlenen çiftler, boşanmak için can atıyorlardı. Çünkü insanlar gerçekte birbirlerini değil, hayallerini seviyorlardı. Çoğu zamanda hayalledikleri değil, birbirleri gerçek olar karşılarına çıkıyordu. Öyle olunca da birbirlerine tahammül edemiyorlar,hep hayallerini arıyorlar.
Sayfa 258 - Venedik yayineviKitabı okudu
Yaşayan insanlardan çok huzurlu görünüyorlardı. Mezarlık, yaşayan insanları bile sakinleştiriyordu, garipleştiriyordu. Hep bu hissi duymuştu diger insanlar gibi, ama böyle olduğu halde insanlar bu huzur dolu mekâna uğramaktan kaçınıyorlardı.
Sayfa 171 - Venedik yayineviKitabı okudu
Hiç ziyaretçisi yoktu bugün mezarlıgın. Nice hayat gömülüydü burada,nice ihtişamlı hayat. Renk,şatafat,mücadele,hırs gibi duygular bir sessizlige bürünmüş,toprak olmuştu. Son duraktı burası, kaçamayacakları, ne kadar kaçılsa da mecburen gelinecek son duraktı.
Sayfa 171 - Venedik yayineviKitabı okudu
Dünyada en kötü şey, vakti boşa geçirmektir.
Sayfa 105 - Venedik yayineviKitabı okudu
Herkes geçmişini unutuyordu. Ama geçmişin izleri etkisini sürdürecekti insan üzerinde. Günler, anılar unutulan olabilir miydi?...
Unutmuş görünüyordu herkes,geçmişlerini, anılarını, sahip oldukları birtakım degerlerini. Aşklarını unutmuşlardı, davalarını unutmuşlardı. Herkes bugünü yaşıyordu.
Sayfa 104 - Venedik yayineviKitabı okudu
Zaman geçiyor,duygular geçiyor,insan yaşamı geride kalıyorsu. Acaba bu durumun bilincinde olan insanlar var mıydı?...
Sayfa 131 - Venedik yayineviKitabı okudu
Beraberlik fotoğraflarda kalıyordu. Fotoğraflar gibi siliniyordu zamanla. Duygular, anılar, insanlar solup gidiyordu.
Her romanda kahraman olursun da, en çok kendi hikâyende yorulursun...
Coşkuyu, sevgiyi ve insanlara olan güveni yitirmiş biriyim ben...