Bu kitapta bir söz var. Okuduğumda beni etkileyen sözlerden biri. "Hayatın tümü bunlardan ibaret işte. Düğün, doğum, cenaze..."
Bir Cihan Kafes ten sonra Unutursun bana bunu hissettirdi. Hikayedeki karakterlerin hepsi cok ayrı özel. Lorin başlı başına bir hikaye. Lemide hanımın öyküsü başından beri geliyor ama bir yerde öyle bir birleşiyor ki taşlar yerine şoke olarak okumaya devam ediyorsunuz. Yüzünüzden ufak bir gülümsemeyle. Gavras bey bence kitabın küçük starı, gelişi varlığı, sözleri, öğrettikleri. Kitaptan alınabilecek her şeyi alıyorsunuz. Çok güzeldi. İclal Aydın bizlere güzel 2 eser daha bırakmış anlayacağınız.