Evet, o öldü. Öldü... Ama biz, yaşıyoruz biz!
Evet bir acı dalgası ortalığı kapladı, yükseldi, bir süre dorukta durdu... Sonra düştü, herkes masasına dönmeye ve -önce gizlice, sonra açıkça- bir duble içip yemeğini atıştırmaya koyuldu. Cöteless de volaille bırakılır mıydı hiç? Mihail Aleksandroviç’e nasıl yararlı olabiliriz? Aç kalarak mı? Her şey bir yana, biz yaşıyoruz ama!