Ryuhin kendini paramparça edenin ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Belleğine yapışıp kalan mavi lambalı koridor mu? Dünyada aklını yitirmekten daha kötü bir talihsizlik olmadığı düşüncesi mi? Evet, evet, elbette bu da var. Ama bu genel bir düşünce. Bir şey daha var. Ama ne? Gücenme… işte bu. Evet, evet, Bezdomnıy’ın dosdoğru yüzüne söylediği gücendirici kelimeler. Ve gücendirici olmaları değil sadece acı olan, içlerinde doğruluk payı da olması.