Uykuların Doğusu
Hasan Ali ToptaşUykuların Doğusu Gönderileri
Uykuların Doğusu kitaplarını, Uykuların Doğusu sözleri ve alıntılarını, Uykuların Doğusu yazarlarını, Uykuların Doğusu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
..göğün alnındaki güneş biraz uzaklara çekilmiş sanki, sağdan soldan yansıyan ışıltılar biraz sönmüş, renkler biraz solmuş, çizgiler biraz silinmiş ve bütün bunlarla birlikte adına dünya dediğimiz şey de, tıpkı sandık köşelerinde unutulan eski fotoğraflara benzemiş. Hani şu ancak elimize geçince baktığımız, ancak bakınca hatırladığımız, zamanımıza uzak zamanlar katan sararmış fotoğraflara...
Sayfa 46Kitabı yarım bıraktı
..insan dert denen şeyin ağırlığı altında ezilip un ufak olunca, dert çoğu kez o insanın şeklini şemailini alır da, hiç kimseyi iplemeden, uluorta konuşmaya başlar.
Sayfa 29Kitabı yarım bıraktı
".... zaten dünya büyük bir şey değildir Hasanım Ali, kimi zaman sevdiğimiz insanın yüzü, kimi zaman hayal edilen bir dokunuşun büyüsü, kimi zaman da kapıldığımız bir hevesin genişliği kadardır, dedi."
Sayfa 249Kitabı okudu
" İnsan denen yaratığın akıl almaz labirentler, ürkütücü dehlizler, zifiri karanlık kuyular ve birbirine açılan meçhul genişliklerle dolu ruhunda, hayatını masala dönüştürmek gibi tuhaf bir eğilim varmış çünkü. Bu eğilim, zaman zaman başka eğilimlerin gölgesinde kalsa, zaman zaman karın doyurma çabasının ağırlığı altında pestil gibi ezilse ve yıllarca ortalıkta gözükmeyip unutulsa da, günü saati gelince ne yapar eder, bir şekilde nüksedermiş."
Sayfa 192Kitabı okudu
Dayım da, kaşlarının altından sessizce seyrediyordu bizi Seyrederken, acı denen şeyin yeri geldiğinde insanları tutup nasıl maymuna çevirdiğini de düşünüyor muydu bilmiyorum.
Sayfa 252Kitabı okudu
Taşlar şöyle dursun, kendisine bile söylememeli, dedi.
Sonra, o gün ikimiz de sustuk orada.
Sayfa 250Kitabı okudu
Ardından da, neler olduğunu bilsem bile söylemezdim belki, dedi aniden.
Bana da mı söylemezdin, dedim ben de.
Bir an susup yutkunduktan sonra, insan bazı şeyleri kimseye söylememeli Hasanım Ali, dedi.
Taşlara da mı, diye sordum.
Sayfa 249Kitabı okudu
Hatırladığım kadarıyla, ilkin, neden başka yere değil de ısrarla serçeparmağına bakıyorsun, dedim sözgelimi ve o da bana, yalan dünya dediğimiz şu dünyanın nerede birikeceği belli olmuyor ki Hasanım Ali, dedi. Sonra ben onun şaka yaptığını düşünerek, şimdi dünya senin serçeparmağında mı birikti, diye sordum. O da o anda serçeparmağına doğru biraz daha eğilerek, gene ben oradaymışım gibi, zaten dünya büyük bir şey değildir Hasanım Ali, kimi zaman sevdiğimiz insanın yüzü, kimi zaman hayal edilen bir dokunuşun büyüsü, kimi zaman da kapıldığımız bir hevesin genişliği kadardır, dedi. Hatta, kendinden emin bir sesle, tatlı tatlı birkaç örnek daha verdi bu konuda. Ben hemen atıldım tabii ve ona, peki, bu saydıklarının dışında kalan dünya ne olacak, diye sordum. O da, geride kalan dünya saydıklarımın içindedir zaten Hasanım Ali, onları onların içinden görür, onların içinden tadarsın, dedi.
Sayfa 249Kitabı okudu
Başka bir deyişle, gözlerini gözlerime dikerek, kalın bir sesle defalarca çizerdi bu sözlerin altını.
Hiç kuşkusuz, gelecekte ben onları zihnime bakıp kolayca okuyabileyim diye çizerdi.
Ya da, okuyup okuyup zihnime kendi ellerimle yeniden yazabileyim diye.
Sayfa 244Kitabı okudu