Uzak Noktalara Doğru
Cemil KavukçuUzak Noktalara Doğru Gönderileri
Uzak Noktalara Doğru kitaplarını, Uzak Noktalara Doğru sözleri ve alıntılarını, Uzak Noktalara Doğru yazarlarını, Uzak Noktalara Doğru yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Kafa işte, der, karpuz yoklar gibi şakağına vurarak, okusaydık... Okuycan, ama haybeden değil, sonunda gelip buralarda tuzluk gibi oturacaksam ederim böyle okumanın içine. Karakol polisi olmak da yetmez, en azından komiser...”
“Ben yatay çizgilerin peşindeyim; kıpırtısız doğa görünümlerinin, boş sokakların, geçmiş yaşam izlerinin sindiği nesnelerin ve durağanlığın.”
Şımarık deniz, yorgun düşüp uyuyakalmış bir çocuk gibi hışırtıyla kayaları okşuyor. Akşamki fırtına mı şakaydı, yoksa şu anki suskunluğu mu, belli değil.
En uzun yolun,
kestirme olduğunu unutmamalıydım.
Kırışıklarla dolu yüzünde
birkaç yaşamı birden yaşamışlığın ağırlığı var.
Canımın sıkılabileceği konularda
meraklı olmamayı öğrendim artık.
Ateşin başındayım ve konuşmayı unutmamak için kendimle konuşuyorum. Sesim bana yabancı geldiğinden iki kişi gibiyiz.
Ölmüş olmalıyım, diyorum, bir yandan da ölmüş biri öldüğünü nasıl düşünebilir, diyorum.
Yandan çarklı bir gülüşle güldüm
(aynalarda sınanmış bir gülüş bu,
çok iyi tanıyorum; çarpık ve hüzünlü)
değişen, kabuk değiştiren, değişirken de yozlaşıp çirkinleşen bir dünyaya, iletişimsizliğe tepki gösteriyor.
Okuycan, ama haybeden değil, sonunda gelip buralarda tuzluk gibi oturacaksam ederim böyle okumanın içine.
yalnızca şu an, sen varken varız. ve sen, ardındaki her şeyi silerek gideceksin.
onu neden arıyorsun, dedi.
yitirdiğimi anladığım için arıyorum, benim için önemli bu. yitiren insanların yüzlerinde yaşamın çözülememiş gizlerinden biri oluşuyor; çünkü hızla değişip prizmanın öbür yüzünü görüyorlar. kişinin kendi olma sınavının en zor basamakları.