Karanlık bir yanı var öykülerin. İlginç ve karanlık. İlginçliği şuradan kaynaklanıyor, Oates beş ünlü yazarın son zamanlarını onların yazım şekline uygun onların ruh halleri üzerinden öyküleştirmiş. Edgar Allan Poe bir deniz feneri bekçisi- ki ölmeden önce bir sayfa yazdığı yarım kalmış bir deniz feneri öyküsü bulunmuş-Emily Dickinson modern zamanda bir çift tarafından satın alınan bir robot. Mark Twain çok genç kızlarla yazışan onlara hediyeler sunan ihtiyar bir pedofili. Henry James yaralı askerlerin son nefeslerinde ellerinden tutan onların yaşam ölüm arasındaki gitgellerinden derin bir haz duyan yaşlı bir yazar ve Hemingway. En çok etkilendiğim öyküsü oldu. Depresif bir yazarın, yaşlılık, babasının intiharı, alkol ve yalnızlık arasına sıkışmış ruh hali içinde kendini öldürme çabası. Bırrr! O nasıl bir anlatım. Yaşlanmadan ölsem diye dua ediyor insan. Oates kibarlığı, acıma duygularını ve büyük yazarlar gölgesini askıya almış.
