…” Şekerim bunları sana niçin yazıyorum? Yalnız yaşamak insanı doyurmuyor. Yaşadığımı başkasına da göstermek istiyorum. Yalnızken çiçekler o kadar güzel değildir…”
“Eskiden bende böyle küskünlük olmazdı sanıyor ama yanılıyor. OIurdu. Herkeste az çok olur. İnsan bu. Ne anlaşılmaz sevinçleri, üzüntüleri var. Kanda bir şey eksiliyor yahut artıyor. Ne olduğunu daha kimsenin bildiği yok .”
Bir çıkarı olmadıkça, hiç olmazsa yarın ahirette bir karşılığını alacağını hesap etmeden adamın adama yardım etmesine inanmak, sevgi içinde doğmuş, büyümüş olan kimseler için bile güçtür.