Vesikalı Şehir
Feride ÇiçekoğluVesikalı Şehir Gönderileri
Vesikalı Şehir kitaplarını, Vesikalı Şehir sözleri ve alıntılarını, Vesikalı Şehir yazarlarını, Vesikalı Şehir yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.kadının gece yanlız dolaştığı şehir en güzel şehirdir
"Biz" derken, şehirde yalnız gezen, gece gezen kadınlan kastediyorum, bir erkeğin himayesine ihtiyaç duymadan şehirle bütünleşen, yani şehri bir metropol haline getiren kamusal alandaki kadınları.
istanbulun güzelliği fahişeliginden gelir
Evet, İstanbul'un sinemasal suretine kimliğini veren bir iınge vardı, ve bu iınge "vesikalı olma hali", yani fahişelikti.
demekki her soru içinde cevabi taşıyor
. Sevgiyle Marx'ı hatırlayalım, ancak cevabını bildiğimiz sorulan sorabileceğirnize dair sözünü. Marx'ı artık "trendy"
bulmayanlanmız, Deleuze'ün Bergsonism kitabına da danışabilirler; sezginin bir yöntem olduğuna, sezgi dediğimiz yöntemin sorular sormayı gerektirdiğine ve bir soru sorabiliyorsak eğer, cevabını
zaten bildiğimize dair ilk bölüme.
bu ülkede kadına atfedilen iki sınır
Kadının ikiye bölünmüş kimliği. Köydeki ya da evdeki kadın anne/eş/şefkat üçgenine karşılık, sokaklarda dolaşan şehirli kadının fahişe/orospu/haz kimliği.
bunları şair deyince sanat biz desek pezeveng oluruz
Ahmet Hamdi'nin Vesikalı
Yarim'de ne işi var? Olmaz olur mu? O dememiş mi Nurullah Ataç'a, benle tanıştırdığınız hanımlar fevkalade ama fazla hanımefendiler; ben kadının orospu hallisini severim, diye. Kadının orospu hallisi diye femme fatale hayal ediyor olmalı.
şehrin delileri
"Orospu İstanbul!" Orospu, fahişe, Cehennemlik Kadınlar: Baudelaire'in Kötülük Çiçekleri. Simmel'in,
Benjamin'in orospuları. Benim sağ yanımdakiler. Bedenleri erkek ama ruhları kadın.
turkiyede değişmeyen oturum şekli
Öndekilerin hepsi erkek. Önde dört erkek. Arkada dört kadın. Muhabbet buna
dair mi Şoför gazlıyor.
sıradan bir taksim bostancı minibüsü
Kadın çantasını omzuna çapraz
asmış, bir eliyle sapına, öbür eliyle çantasına yapışmış. Sınır
bekçisi: Kimse giremez, kimse çıkamaz. Zaten girmiyor dolmuşa. Ben, evet ben ·giriyorum. Ben sınır sevmem, eşik
severim. Hayatımız eşik. Biniyorum. Son yolcu benim. Arka sırada, sağ cama ve birbirlerine yapışık oturan iki genç kadın.
Minibüsün soluna yanaşsanız ya! diyorum bakışlarımla. Bir de değil, iki kişiler. İkisinin dizlerinin üzerinden tırmanıp aradaki
boşluğa geçmem ayıkken bile zor. Hele şimdi, diyorum, yine bakışlarımla. "Biz erken ineceğiz de," diyor içeri tarafta
oturan. Bakışlarıyla değil, yüksek sesle. Kot pantolonlu bacaklarını iyice sağa öbürününkilere yapıştırıp bana yol
verirken yukarı doğru bakıp dudak kenarlarını büzerek biraz hınzır, biraz mahçup gülümsüyor. Birine benziyor. Gülüşü tıpkı biri, ama kim? Ben de gülümsüyorum. Ağzımı sıkıca kapatarak. Nane şekeriyle kimi kandıracağım? Soluğumu
burnumdan veriyorum. Sol cama yapışık oturan bir başka kadın var