Bu kitap babamın neslini hatırlattı. Babamın anlattığı dava hikayeleri, geçmiş günlere olan özlemi, pişmanlıkları... Her biri şimdilerde iş adamı, siyasetçi, memur olan hafif göbekli kel bir sürü arkadaş. Gençler mi yani bizler (yada benden bir tık daha genç olanlar) tıpkı İlhan gibi aslında yol ve yordam gösterecek ama bu yolu kendi hayatında da yaşayan ve günün şartlarını da görebilecek birileri lazımdı belki bizlere. Kendi davamızın peşinde gitmeye başladık, calıştık kulüpler kurduk üniversitelerde, derneklere gittik ablalar abiler tanıdık. Hep böyle devam edecek sandık. Şimdilerde ise yavaştan o derneklerden, ablalardan uzaklaştık her birimiz kendi işimizde hayat telaşında para kazanma derdindeyiz.
Kitap incelemesinden çok kendi hayatimin Z raporu oldu. Olsun bu da böyle olsun, köşede dursun.