Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Yabancı
Albert CamusYabancı Yorumları ve İncelemeleri
Yabancı yorumları ve incelemelerini, Yabancı kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Yabancı puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bugün annem öldü. Belki de dün, bilmiyorum.
Hepimizin doğduğu andan itibaren ezberlediği ,ezberlemek zorunda kaldığı toplumsal normlar, toplumsal kalıplar,toplumsal baskılar ,(Toplum! Toplum! )ve hatta toplumsal duygular vardır. Cenazede ağlamamız, düğünde oynamamız, sürprizlere şaşırmamız , ebeveynlerimizi koşulsuz sevmemiz istenir bizden.Hepimiz ama hepimizi istinasız bı yerlerde oynarız bu oyunları. Bize düşen rollerin hakkını vermeye çalışırken bize ait olmayan duyguları çıkarırız ortaya. Aksi durumlarda yaftalanır yahut cezalandırılırız. Çoğu zaman tek ayak üstünde beklemek kadar masum bile olmaya bilir bu cezalar. Yüksek adaletin terazisinde tüm ağırlığı ile oturur.
"Bazı insanların sırf normal olabilmek için olağanüstü çaba sarf ettiklerini kimse bilmez." Mersault romanımızın ana karakteridir . Onun hissizleşmesi üzerine varoluşsal sorgular başlar ve Nobel Edebiyat ödülü almış bu eser çıkar ortaya (ayrıca Zeki Demirkubuz etkilendiği bu eseri kendi filmine taşıyarak "Yazgı"filmini çekmiştir. İzlemek isteyenler için.)
Varoluşçuluk denildiğinde aklıma gelen en etkileyici iki isimden biridir Albert Camus (diğeri Sartre) bu yüzden eserlerini okumayı özelikle seviyorum. Kitabı okuduğum her sayfa o unutulmaz karesi ,ağzında sigara yakasını kaldırıldığı paltosu ve umarsız bir gülüşle ..
Tuhaf biri olduğumu, beni kuşkusuz bu yüzden sevdiğini ama belki günün birinde aynı sebepten nefret edebileceğini mırıldandı..
Bugün annem öldü, ya da dün bilmiyorum...
Keyifle okuduğum kitaplar arasında. Merakla yapraklarını çevirdiğim. İncelemeleri kitaptan önce okudum iki gruba ayrılmış severek okuyan ve de sıkılarak sayfaları çeviren açıkçası ben beğendim. Aklımızda sürekli tahmin hislerini uyandıran bir kitap. Tüm acı ve umutlarından soyunmuş canlı bir karakter. Toplumdan kendini soyutlamış bir karakter. Ana mesaj toplumsal mesajın nasıl yorumlanacağını, gelişi güzel bir hayatın getirdiği sorunlara çözüm bulma. Kitabı puanlayacaksam 7/10 veririm gereksiz yere betimlemelerden kırıyorum tavsiye ederim ama kitabı
ölüm karşısında üzülmemek suç mu?
Kitabı okumadan önce incelemelerine biraz göz atmıştım ve anladığım kadarıyla kitabı okuyanlar ikiye ayrılmış durumdaydı. Çok beğenenler olduğu gibi tamamen vakit kaybı olduğundan bahsedenlerde vardı.
Bilindiği üzere kitap okumak film izlemek gibidir nasıl bir film herkese hitap etmiyorsa kitap da aynen öyledir. Ve bu kitapta benim tavrımda çoğunluktan yana. Yani beğendiğim bir kitap oldu. Öncelikle kitabı okurken hiç sıkılmadım fakat bazı yerlerde kafam dolu olduğu için mi yoksa kitaptan kaynaklı mı bilmiyorum sanki satır atlamışım gibi ani geçişler yaşadım fakat sonraki cümlelerde eksik bölümleri kafamda tamamladım. Kitabın özellikle son sayfaları beni mest etti. Zaten paylaştığım alıntılar da hep son bölümlerden..
Kitap okunmaya değer. İlkinde beğenmeyenler için bence ikinci şansı hak ediyor
Albert Camus’a Nobel verilecekse, “Düşüş” adlı eserine verilmelidir bence! Jose Saramago’nun “Körlük”ü kadar can sıkıcı, eserin son düzlüğüne kadar ite kaka cümlelerle yazılmış bu kitabın neresi Nobel’i hak ediyor anlayamadım! Okuyucunun aklıyla alay etmektir bu...
Kupkuru bir lokmayı susuz yutmaya çalışmak gibi bir şeydi Yabancı’yı okumak! Katlanmaktı zihni bir kabızlık haliyle ıkınarak, zihni bir dışkılama haliyle ortaya bıraktığı saçma sapan anlatılara zaman harcamak... Kitabın son düzlüğündeki üç beş sayfa dışında bu kitap tam olarak çöptür açıkçası! Düşüş gibi bir eser ve bu çöp, “Yabancı” Camus’ya mı ait gerçekten diye düşündürüyor.
Kitap yazmış olmak için saçmaladığı bir eser bence! Okumaya asla değmez! Zaman kaybı oldu benim için! Nobel ödüllüymüş! Buna ancak gülünür! Puhahahaha!
UMARSIZ MEURSAULT
"Bugün annem öldü. Belki de dün, bilmiyorum"
Kitabın ilk cümlesiyle başlayalım incelememize. İlk cümleyi okur okumaz hafif irkildim. İnsan nasıl olurdu da anasının öldüğü günü hatırlamazdı? Bu ne vurdumduymazlıktı böyle?
Acaba ne yaşadı da böyle oldu bu adam merakıyla okudum kitabı. Yani insan neden hayattan bu derece soyutlanır ki?
Yabancı
Albert Camus
Sayfa Sayısı 110
7/10
Her ne kadar bir kere okumaya çalışıp yarıda bıraksam da, ikinci defa okuduğumda bunun kitapla ilgili olmadığını anladım. Sadece uygun zaman değilmiş. O zaman geldiğinde, Albert Camus'un anlatımı ve Nobel ödüllü eseri ile tanışmış oldum.
Kitap, Meursault adındaki karakterin annesinin ölümü ile başlıyor. Annesinin vefatı ardından üzüntü duymayan, hissiz, günlük hayatına çabucak adapte olabilen bir insanla karşı karşıya kalıyoruz. Biz, neden böyle davranıyor diye düşünürken o ise birini öldürüp katil oluyor.
Bu vurdumduymaz tavırları mahkemede aleyhinde kullanacak kadar dikkat çekiyor. Kaldı ki bunu fark eden onlarca şahit kapıda bekliyor...
Kitabın sonuna doğru bazı belirsizlikler artık sonuca kavuşsa da, Albert Camus'un Varoluşçuluk akımından etkilendiğini ve bu fikirler ile yazdığını bilmek konuyu daha anlaşılır hale getiriyor.
Onun için yaşam anlamsızdır ve Meursault için yaşam yeni bir dünyaya ulaşmak için geçici bir yerden ibarettir.
Toplum İnsanın Kendine Yabancılaşmasıdır
<<Bugün annem öldü. Belki de dün, bilmiyorum. Bakımevi'nden bir telgraf aldım:
Anneniz öldü. Cenazesi yarın kaldırılacak.
Saygılar.>>
İşte bu cümlelerle başlıyordu Camus'un yabancısı. Başlamak ne kelime adeta bir balyoz indiriyordu kafamıza. Yabancı 110 sayfalık hacmine rağmen varoluş felsefesini çok iyi anlatıyor. Günlük
Nobel ödüllü Albert Camus’ un en çok bilinen ve en çok dile çevrilen kitabıdır. 1942 yılında yılında yayınlananmasına rağmen kitap halen en çok satılan eserlerden biridir.
Dostoyevski ve Kafka ile karşılaştırılması ya da benzetilmesi Camus’ un felsefi olduğu kadar edebi dünyada da var olması anlamına gelir.
Depresyon hastası olan Camus diğer tüm yazdığı kitaplarda olduğu gibi depresyonundan kurtaracak çareler aramaktansa depresyonunu devam ettireceği karakterler oluşturmuştur. Ketum, sert ve duygusuz karakteri içimizdeki yolculuğun susturduğumuz taraflarına dokunuyor.
Roman içerisinde Meursault karakterinde tercihli yalnızlığı görüyoruz. Yani Meursault yalnızlığından, insanlardan izole yaşamından, ütopyasından memnun. Kendi içinde devamlı bir yüzleşme yaşayan karakter başka bir muhakeme durumunda etkilenmiyor. Aynı durum bir cinayet sonrası yargılanmasında bile devam etmektedir. Katil olduğu ve idam kararının çıktığı dönemde onu kutsamaya kalkan rahibi dövmesi de bunu gösterir. Hatta annesinin cenazesinde uykuyu düşünmektedir. Onun için sadece bir andan başka bir ana geçişi kolaylaşmıştır.
Albert Camus
Güzel farklı bir bakış açısıyla yazılmış, gerçekten farklı bir karakter. Anlatımı çok sade betimleme neredeyse hiç yok. Umursamazlığı dibine kadar yaşattı bana. Beğendim Kitabı bitirdikten sonra yorumların bir kısmını okudum, yeni kitap okumaya başlayan ya da klasiklere ve akımlara dair pek fikri olmayan arkadaşlar yorumlamışlar kendilerince. Kitabın tamamını sonuna kadar anlatan bile var, yorum okumamak en güzeli gerçekten. Kitap psikolojik türden bir kişinin iç dünyasını anlatan bir kitap, kahraman bakış açısı ile yazılmış. Kahraman toplumda farklı görülen, olaylara herkesle aynı tepkiler vermeyen biri. Onunla aynı düşünmeseniz de farklı kafa yapısındaki birini anlayabileceğiniz, iç dünyasıyla tanışabileceğiniz zevkli bir roman. Kitabın adı bile "Yabancı", absürtizmin romanla ilk tanıştığı kitap bu ve kendisinden sonra Nihilizme ve Marksizme etkileri olan bir yapıt. Kahramanın hayata bakış açısı, hayatı anlamsız gördüğü yerler ve haz duyduğu yerleri, metaforları okuyucunun görmemesine üzüldüm. "Bir insanı anlamak için onunla aynı düşünmek gerekmez" :)
112 syf.
9/10 puan verdi
"Bugün annem öldü.
Belki de dün, bilmiyorum.
Bakımevinden bir telgraf aldım:
"Anneniz öldü. Cenazesi yarın kaldırılacak.
Saygılar..."
Kitabın tüyler ürperten cümlesi ile derinliklere yol alalım.
Soy ismiyle anılan Meursault karakterimizin, annesinin cenazesi karşısında gösterdiği soğukkanlı halleri
"Annemi elbette çok