16 yaşında düşünmeye başlıyoruz, 17 mizde seviyoruz, 18'imizde ağlayıp sızlanıyoruz ve 19'umuzda ideal erkeğimizi bulamazsak (aramızda kalsın, çok zor 1görevdir bu:-))) ) elveda babacık deyip ağlıyoruz ve sonra da şen şakrak tasasız kalp hırsızımızla kaçıyoruz. Çünkü 1kez hayatlarımızın baharını aştık mı, son derece itici 1fizyonomisi olan, yaşı ilerlemiş, sinameki ve değersiz 1iyle başgöz edilme riskini de taşıyoruz...