Gülüp eğlenmeliydim,
Su gibi akmalıydım şu yaşımda.
Oysa ağır ağır düşünüyorum geleceği.
Kaç gecem daha böyle uykusuz geçecek?
Beni felaketler değil, düşünmek mahvedecek.
Yarınlar Güzel Olmak Zorunda
Güçlü olmak zorunda değilim...
Zaten ben çocukken de böyleydim.
Kolay üzülür kolay gülerdim.
Biraz büyüdüğüm zaman birileri bana güçlü olmam gerektiği konusunda bir kamyon dolusu öğüt verdi. Güçlü olursan seni ağlatmazlar, dedi.
Oysa insan ağlamadığı zaman da kendini kötü hissederdi.
Sevdiğim ne varsa,
Henüz veda ederken özlerdim
Ondandır bu yorgunluklarım
Dinlensem geçmez ki
Beklesem dinmez ki
Kavuşmak lazım bana
Vedasız bir dünya
Ümit içinde gelecek
Bir masa lazım bana
Karşımda sen gülecek.
“Nereye olduğunu bilmiyorum
Başımı alıp gideceğim bir gün
Birkaç gün konuşacaklar
Sonra hatırlamayacaklar
Önemli de değil zaten
Gelmez güzel günler
Gitmek gerekir bazen.”
Kendime yakın gördüğüm şarkılar vardı
Tekrar tekrar dinledim.
Bazı cümleler vardı tekrar tekrar okudum.
Defalarca baktığım fotoğraflar vardı benim.
Bilmem kaç bin defa geri sardığım filmler.
Anlamadığım için değil bu tekrarlamalar.
Fazla iyi anlatıyorlardı,fazla yakındılar