Küçük yaşta annesini ve babasını kaybeden Pauline, amcasının yanına gelir. Hayatına yengesi, kuzeni ve amcasının yanında devam etmeye başlar. Küçük yaşına rağmen ve ilerleyen yıllarda yaşadığı acılara, zorluklara rağmen yaşama sevincini, merhametini ve özverisini kaybetmez Pauline. Çünkü Pauline için sevdiklerinin mutluluğu her şeyden önce gelir, kendi mutluluğundan bile.
İnsan sevdikleri için ne kadar fedakar olmalı? Kusura bakma da senin kadar olmamalı be Pauline. Hadi sermayeni tükettin, ya duyguların, iyi niyetin, merhametin? Bu kadarı da fazla desem de dahası sanırım insanın bunların üzerine nankörlükle suçlanması, iyi niyetinin sorgulanması!?
İnsan elbette sevdiklerinin mutluluğunu ister ama bu kendi mutluluğunu hiçe saymak anlamına gelmemeli ve bu sınır aşılmamalı. Fazlası da ne bileyim sanki biraz ahmaklık
Yaşama sevincine, bana sorarsanız geçmişi ve geleceği bir kenara bırakarak, anın güzelliklerini keşfederek ve size negatif enerji yayan herkesi, her şeyi hayatınızdan çıkardığınızda ulaşabilirsiniz.
Keyifli okumalar
