"'Ruşen Ergün, gözyaşlarını mutfak taşlarına akıtan, hayallerini beyaz bir masa örtüsü kadar temiz tutan; yaslarını, hüzünlerini çeyiz sandıklarında lavanta kokusu gibi saklayan kadınların, genç kızların öykülerini yazıyor... Yaşamak için kendilerine bir parça yer açmaya çalışırlarken, bazen yakın buldukları bir can şenliğine, bazen birbirlerine, bazen de içlerine dönerek acılarını serinletmeye çalışıyorlar...
Erkeklerin gölgesinde, kapı aralarında, pencere önlerinde, daracık odalarda, mutfak içlerinde, akşam çaylarında, kocaların gönlü yapılırsa gidilen yazlık sinemalarda suskunluklarını bozup; bazen dışa vuran öfkeleriyle, bazen kederleriyle, bazen de gizli bir hüzün taşıyan neşeleriyle bu kadınların öyküleri, yüzümüzde sararan bir gülümseme de bırakıyor.
Yazarın renkli, şenlikli, ayrıntı zenginliğiyle yüklü anlatımının yanında, öykülerini içtenlikle anlatan öykü kişileri, bizi alıp çocukluğumuza, sevinçlerin olduğu kadar acıların da ortaklaşa yaşandığı kıyı mahallelerin sokaklarna, evlerine kadar götürüyor. Kimi zaman yaşadıklarına dışarıdan tanıklık ediyor, kimi zaman da içlerine kadar sokulup onlarla birlikte savrulmalar yaşıyoruz. Ruşen Ergün'ü öykü serüveninin başından beri izleme olanağım oldu; gösterdiği özveriyi, çabayı biliyorum. Dosyasını okuduktan sonra yanılmadığımı anladım ve bundan büyük bir sevinç duydum. Yolu açık olsun.' (Zafer Doruk)
'Ruşen Ergün, Hatıra Bunlar öyküsünde 'Yıllar sonra lambadan çıkacak olan cin, sahibinin dileğini yerine getirecek mi,' diye soruyor. Bu sorunun yanıtı onun öykülerinde ilmeklerle birbirine bağlanan küçük ayrıntılarda gizli. Sahipleri tarafından terkedilmiş hatıraların, gündelik yaşam içerisinde sahiplenmeye değer görülmeyen birçok ayrıntının tek sahibi yazarın yalın dili. Bu ilk kitaptaki öyküler sahibin dileğini yerine getirme vaadinde bulunur. Bu vaad öykü adına heyecan verici...' (Jaklin Çelik)"
