"Güneşlerin altında yeni hiçbir şey yok. Olmakta olan her şey daha önce olmuştu, daha sonra da olacak"
Blanqui, hapishane günlüğüne bu satırı yazarken evrenin sonsuz büyüklüğünün içindeki sonsuz oluşumların içindeki sonsuz kopyalarımızı hayal ediyor. Periyodik cetvelin bir limiti varsa (var halen) o zaman maddelerin formasyonundan oluşan tiplerin de bir üst limiti olmalı ve o zaman sonsuzluğa uzanan şeyler kopyalar olmalı der. Aynı şeyleri yapmış ve yapacak olan kopyalar.
Dönemin fiziğinden dolayı Blanqui yaşadığı evrenin dışına çıkamıyor ve onu sonsuzlukla yüceltiyor. Şimdilerde ise biz buna paralel evren diyoruz. Aslına bakarsanız fark yok. Artan bilgi miktarıyla skalayı biraz daha genişlettik sadece.
Blanqui bir gece yarısı hapishane penceresinden yukarı, yıldızlara, çevirmiş kafasını ve oradan ebediyete gitmiş, 200 yıl önce. Görünen o ki bazılarına da ilham vermiş bu notları.