"Kara mizah nedir?"
"Eskiden insanları darağacında asmaya götürdüklerinde asılacak olanlar korku ve gerginlikten espriler yaparmış. Kara mizah kelimesi de buradan geliyor işte,"
Astrid'e korktuğunu söylemişti ve bu doğruydu. Ancak içinde başka hisler de vardı. Sessiz gecenin boşluğu içini doldurdu. Tek başınaydı. Yanında Astrid ve Quinn de olsa yalnızdı. Onların bilmediği bir şey biliyordu. Her şeyin birbiriyle bağlantılı olduğundan emindi.
Çakallar saygı duyulması ama korkulmaması gerekilen hayvanlardı, kertenkeleler hızlı hareketleriyle insanı şaşırtabilirlerdi, geyikler çizgi filmlerdeki Bambi'den daha çok sıçanlara benzerdi, yaban eşekleri evcil akrabalarından çok daha farklı hayvanlardı ve çıngıraklı yılanlar ayağına bot giyip gözünü açık tuttuğun sürece bir tehlike unsuru oluşturmazdı.
"Arada sırada biraz destek olsan fena olmaz aslında. Senin hakkındaki hislerimi biliyorsun ama senin tek yaptığın beni sürekli terslemek."
"Ne yapalım yani, evlenelim mi?"
Caine'in yüzü kızarınca Diana yüksek sesli bir kahkaha attı.
"On dört yaşında olduğumuzun farkındasın, değil mi? Kendini RSGB'nin Napolyon'u falan sandığını biliyorum ama sonuçta biz hala çocuğuz."