Yüzyıllık Yalnızlık
Gabriel Garcia MarquezEn Eski Yüzyıllık Yalnızlık Sözleri ve Alıntıları
En Eski Yüzyıllık Yalnızlık sözleri ve alıntılarını, en eski Yüzyıllık Yalnızlık kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsanın en iyi dostu , ölmüş olan dostudur.
“Albay Aureliano Buendia uzun süre kendine gelemedi. Balık yapmayı bıraktı. Zorla bir iki lokma yiyebiliyor, battaniyesini sürükleyerek, öfkeden dişlerini gıcırdatarak uyurgezer gibi evin içinde dolanıyordu. Üç ay sonunda saçları aklaştı, eskiden pırıl pırıl yağlayıp büktüğü bıyıkları renksiz dudaklarının iki yanından sarktı. Ama gözleri, doğduğu zaman orada bulunanları şaşırtan, çocukken bakışıyla sandalyeleri sallayan o alev alev, kömür gibi yakıcılığını yeniden kazandı. Albay, acıdan çılgına dönüp öfkelenerek, gençliğinde kendisine şan ve şöhret bataklıklarında yol göstermiş olan önsezilerini yenibaştan canlandırmaya boşuboşuna çabaladı. Kendine iyice yabancı gelen, içindeki hiçbir şeyin ve hiç kimsenin yüreğinde en ufak bir sevgi kıpırtısı uyandırmadığı bir evde yapayalnız kalmış, kaybolmuştu. Bir keresinde savaş öncesi yıllardan bir iz bulabilmek umuduyla Melquiades’in odasını açtı, yılların bakımsızlığından gelen bir toz, pislik, süprüntü yığınıyla karşılaştı.”
Yüreğini kolla, ölmeden çürüyorsun.
"İnsanın oturduğu toprakların altında ölüleri yoksa , o adam o toprağın insanı değildir."
Sayfa 24 - Can YayınlarıKitabı yarım bıraktı
Bir keresinde biri, albayın içine gömüldüğü yalnızlığı bozmak cüretinde bulundu. Kapının önünden geçerken "ne alemdesiniz albayım" diye sordu. Albay Aureliano Buendia "işte burada, cenaze alayımın geçmesini bekliyorum" dedi..
Sayfa 228Kitabı okudu
Her yerde onu arayıp durdu. Ama onu yalnızca dayanılmaz yalnızlığını dolduran hayallerinde buluyordu.