Zamanda Kokuları Solumak
Zühal İzmirliSözler ve Alıntılar
Yine bir gün, güzel bir evin renk cümbüşü, coşkulu bir bahçesine takıldı gözümüz. O kadar çeşitli çiçekler vardı ki… Onları hayranlıkla seyrederken önemli bir şeyin eksik olduğunu hissettik. Bu kadar çok çiçeğin olduğu bahçeden, yoğun kokular fışkırmıyordu nedense. Kokusuz; ama süslü bir bahçe… Çok şık elbiseler giyinmelerine rağmen içi boş olan kimi insanlar gibiydi sanki… Peki kokulara ne olmuştu?… Gayriihtiyari, kokuların ve dostlukların en yoğun yaşandığı o geçmiş zamanlara göç edivermişti aklımız ve ruhumuz…
Bize anılarımızı en canlı şekilde sunan, zaman içinde beynimizin bir köşesinde biriktirdiğimiz o rayihalar oluyor.
Sayfa 357Kitabı okudu
Gönülleri geniş olanlar, dünyanın geçici istekleriyle pek ilgilenmezler.
Sayfa 172Kitabı okudu
Acı gerçek...
Yıllar yolu hayat mücadelesi içindeyken nasıl da değişmişti her şey… Ancak yaşlandığımızda fark edebildik sokakta, caddede yürürken sağ elleri kulaklarında sürekli telefonla konuşan insanları… Çocukların ise kapı önlerinde oynamadıklarını, evlerine çekilip büyüklerin onlara aldığı bilgisayar oyunlarıyla vakit geçirdiklerini… Arkadaşlıkların, dostlukların, oyunların yerini bilgisayarlar, telefonlar almıştı. Sokaklarda ne seksek oyunun tebeşirle ya da kiremitle çizilmiş kareleri, ne de kale direği yerine geçen taşlar vardı… sanki sanal bir dünyada yaşıyorduk bunu yadsımasak da…
Hani deriz ya şu koku beni eskilere götürdü ha ondan işte <3
Anılarımızı, yaşımızı, kokuların önderliğinde hatırlıyoruz hep.
Sayfa 357Kitabı okudu