Biliyorsunuz değil mi?"
"Neyi?"
"Öleceğini bilerek yaşayan tek canlı türü biz insanlarız."
"Evet. Bu yüzden çok cesur olduğumuzu düşünmüşümdür hep."
"Bense aptal olduğumuzu."
"Neden?"
"Hiç ölmeyecekmiş gibi hayallerimiz, planlarımız var. "
İlk defa, hayatım boyunca ilk defa doğmak üzere olan güneşi seyrettim. Tören gibiydi ya da bir şölen. Sırtımda bir battaniye ile kızıl gökyüzü altında oturdum bir süre. Hayatımı getirdiğim noktada Güneş üstümde doğdu, ben içimde battım.
Bir de hediyesi var kahvenin bana. Uykusuzluk. Hediyesi diyorum çünkü günün yarısını uyuyarak geçiren çok adam tanıdım. Sabah olunca çoğunlukla hatırlamayacağım rüyalar alemine dalmaktan çok, öykülerde kaybolmayı sevdim ben.