Emel Kalender'in ilk kitabı Zü'nün Tuhaf İnsanları "Oğlum Emir Haktan'a" ithaf edilmiş.
Kitap İle, Ölümsüz, Zü, Yakup'un, Aklım Beni Hiç Dinlemiyor, Samet, Etek Çıkmazı, Zimmet olmak üzere sekiz öyküden oluşuyor.
Öykülerin ortak konusu "ölüm" olmuş. Babasını öldüren İlyas, ölmenin ortadan kalktığı "Ölümsüz" öyküsü, hırsızın ölümü, Yakup'un dedesinin ölümü, Samet'in ölmesini istemek, Sündüz'ün ölmek istemesi ve Nevzat'ın ölümden sonraki zimmeti.
Öykülerin em sevdiğim tarafı duyguların içtenlikle anlatılması oldu. Duyguların tarifinde orijinal benzetmelerle karşılaşıyoruz.
"İçten olacaksın. İşte o zaman insanlar sana kötü tarafını gösterir. Neden? Çünkü içten olunca aciz sanıyorlar, bu yüzden kendilerini saklamalarına gerek kalmıyor." s. 31 ( Zü )
"Skalaya göre bu adam düşük zekalı. Uzun cümleler kurmadan hırsızın beynine ulaşmalı, zor iş." s. 28 ( Zü )
"Siz kadınlar savaş olsa kan birikintisine değil nasıl görünüyorum diye yansımanıza bakarsınız." s. 66 ( Etek Çıkmazı )
Kitapta en sevdiğim öykü Etek Çıkmazı oldu. Ancak altıncı bölüm olmasa daha mı iyi olurmuş diye düşündüm. ( İğneyi yiyen Sündüz'ün hayal dünyası olmasa ) Diğer beğendiğimöykü Zü, baştan sona bölümler yerli yerinde olmuş.
Kitabın adından da anlaşılacağı üzere kahramanları tuhaf insanlardan oluşuyor. Bu da kitabı ilginç kılmış. Yazar delilerin dünyasına dalmış. Belki bizler yanlışızdır.
Farklı öyküler okumak isteyenlere tavsiye ederim.