Eğitimle uğraşanlar toplumun karanlığından şikayet ediyorlar ama toplumu aydınlatma sorumluluklarını unutmuşlar. Bu karanlıkta onların karakterlerinin kapkaranlık gökyüzündeki yıldızlar gibi aydınlık olması gerektiğini unutmuşlarsa bu toplumun bir umudu olabilir mi!
Onları yaratan tanrı bir tür şaka yapmak istemiş olmalıydı herhalde. Okulları vardı ama eğitimleri yoktu. Siyasetçileri vardı ama siyasetleri yoktu. İnsanlar vardı ama insanlık yoktu. Yüzleri vardı ama utanmaları yoktu. Bu çok abartılı bir şaka gibiydi gerçekten.
Şimdi her şey sakin ve boş, sanki herkesin çekip gittiği bir binada yalnız ve hastayım ve düşüncelerimin keskin metalik tıkırtılarını dinleyerek yatıyormuşum gibi.